Modern fetişistlerin kafalarına jean baudrillardın yazılarını fırlatmak lazım

quote:

Orijinalden alıntı: gandalff

Bence insan haklarına inanmak, bu hakların değişmez mutlak ve en iyi olduklarına inanmak anlamına gelmiyor; bu haklar iyidir hoştur, bu hakları sevdim, benimsedim anlamına geliyor. Daha iyisini yazın, onu da severim diyebilir bu zihniyet. Bir dine inanmakla aynı şey değil. Kendi ahlaki kuralları olabilir herkesin. Bu demek değildir ki mutlak doğruluk iddiasındalar. Sadece içlerine sinen olay öyle yani.

Bir de gördüğüm kadarıyla kuruntu sahibi ateistlerin bir kısmı obsesif kompulsif insanlar ve içlerinden bilinçli olanlar, bu kuruntuların gerçek olmadıklarını dahi bilen kimseler. O yüzden herkese samimiyetsizlik teşhisi koymak o kadar da kolay olmamalı.

quote:

Orijinalden alıntı: gandalff

Hocam eğer bilinçli ateistlere seslenmiyorsan, lafın bilinçsiz olanlarına. Ama bilinçsiz olanlar da, adı üstünde o şuura erişememiş kimseler. Tıpkı bilinçsiz dindarlar gibi. Yani kendileri isteyerek yanılmayı seçmiyorlar, sadece daha kapsamlı bir bakış açıları yok henüz.

Senin yaklaşımına göre; Bilinçsiz bir dindarın, bilinçsiz bir ateiste: "dinsizlik yalan" demesi de bir takım kuralları kuşanıp kendi görüşünü savunmak oluyor. Haliyle onları da riyakar bulman gerekmez miydi?

Bilinçsizlik riyakarlık mıdır?

quote:

Orijinalden alıntı: gandalff

İçten içe hatalarının farkında olduklarını nereden biliyoruz? "Yaa benim bu yaptığım şey çok yanlış olacak ama, yaşasın komplekslilik ahahaha" diyerek yanlışlığına kanaat edilen şeyi mi seçiyorlar sence?

Öz eleştiri yapacak kabiliyitte ve ruh halinde olupta, "ben riyakar olduğum için, iyisi mi özeleştiri yapmamayı tercih edeyim ya" mı diyorlar

Bir insan gurur yapıyorsa, o an o gurur duygusunu hissederek yapıyor bunu. Sabah sakin bir şekilde yatağından kalktığında birileri gelipte ona, bugün bir olay yaşayacaksın, orada "gereksiz gurur" mu yapmak istersin yoksa "gerçekçi bir özeleştiri" mi? Diye sorsa, sence o insan "tabii ki gereksiz gurur eheh, şeytanilik bizim işimiz" yanıtını mı verirdi? Kimse kendine böyle bir şey yapmak ister mi ki? Zaten istiyorsa, aklı baliğ olmadığı düşünülerek, belki yine suçlanamaz.

Gururunu bastırıp aklıselim davranan biri de olabiliyor. Çünkü o anki gurur halindeyken, aklına sağlıklı düşünme fikri gelip ağır basabiliyor. Bunu da seçen o değil, kendiliğinden oluyor. Ya o an beyni olayı böyle algılıyor, ya daha önceden okuduğu veya düşündüğü bir sağduyu fikri o an aklına geliyor..

Teolojik bakış açısı ilahi gazabı meşrulaştırmak adına insanların suçluluğunu varsayıyor ama bu başlı başına saçmalık. Elimizde değil ki nasıl hissedeceğimiz; biz, hissettiğimiz şeyin kendisiyiz zaten. O an öyle oluyor ve öyle yapıyoruz.

Bence günümüzdeki hukukun dayanağı, "zararlı" şeyler yapabilen insanları karantinaya alarak refah sağlamak. Millete yaptırımları ve denetimi gösterip, gözdağı vererek olası zararlı davranışları mümkün mertebe engellemek. KÖTÜLÜKLE SAVAŞMAK DEĞİL, kötülük sandığımız gibi bir şey değil çünkü.

Bizlere anlatılan gerçek kötülükte, gerçek iyilikte, insanın en zorundan en kolayına, her durumu; sabah yataktan yeni kalkan çok sakin bir kişinin, bütün koşulları hesaba katarak, doğru bulduğu şeyi seçmesiyle bir saydığı için aşırı kurmaca gözüküyor. (Ki insanın her koşulu hesaba katabilmesi, her durumda sakin kalabilmesinden daha imkansız bir şey.)