Şimdi Ara

Minibüse binecek kadar fakir olmayı kendime yediremiyorum

Daha Fazla
Bu Konudaki Kullanıcılar: Daha Az
2 Misafir - 2 Masaüstü
5 sn
3
Cevap
1
Favori
631
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • Bugüne kadar hep el üstünde büyütüldüm. Babamın jaguarında, cadillac'ında yolculuk ettim.

    Bunu şımarıklık olarak söylemiyorum,. Okula özel şöförle gittim, şöförün arabası da mercedesin zırhlı bir jipiydi. Hep insanlardan uzak tutuldum, ilkokul-lise'de arkadaşlarım birbirinin evinde kalırlarken, sabahlarken ben anca onları msn'de webcam açıp nasıl eğlendiklerini görüyordum. Arkadaşlarım oldu ama asla sosyal olmama izin verilmedi. Görgüsüzlük olur, onlar dengimiz değil, okulda başına iş alırsın, evden bir şey çarlarlar diye bir tane arkadaşımı evime getiremedim. Beraber bi kere counter, half life vs oynayamadık. Çocukluğum böyle geçti.

    Bir kere dayım beni ferrariyle almaya geldi dersaneden, yaş küçükken bu tür şeyler olmuyordu ama yaş ilerledikçe arkadaşlarım arasında itici gibi gözükmeye başladım. Bana sataşmaya başladılar, "oo ferrariyle bizi gezdirirsin artık" "ooo bora zengin ya bizle takılmaz" "zengin çocuk naber" gibi laflarla sataştılar, hacim olarak küçüktüm sindirdim ama inanın üzüldüm.

    Bu arabalar benim değil ya da beni almaya gelen şöförü ben tutmuyorum, belki o paralar benim olsa ben cadillac'a mercedes'e binmezdim. Dayımın ferrarisi olsun diye ben istemedim.

    Yaş ilerledi ve dediğim gibi daima sorun oldu. 15-16 yaşından sonra bariz çekememezliklre başladı. Amcam bi keresinde epey pahalı bi saat aldı bana, okulda takmadım bile görgüsüzlük olur diye. Belki kimse anlamazdı ama ben saygısızlık yapmak istemedim.

    Yaşadığım ortamdan ailemden de soğudum. Asosyal olarak yetiştim, önce çocukluğumu yaşamama izin verilmedi sonra büyüyünce de çevremde itici bir insan olarak gözüktüm.

    Burada lüks araba konuları falan açılıyor ya, hiçbir önemi yok o kadar diyorum size. Ben porsche'a da ferrari'ye de bentley'e de bindim, 5 yıl önce alex'in komşusuydum acarkentte yılbaşı partilerine bizi çağrırdı(tüm site davetli) hayatımda bir tek o zaman bir sosyal aktivitem oldu belki biraz o gün stres attım. Sorun şu ki, ben alex değilim futbolcu da değilim ben 21 yaşındayım ve her şeyi zamanında yaşamaya ihtiyacım var. 2-3 tane arkadaşım var, okulda herkes benden nefret eder.

    Keşke normal yapılı bir ailenin normal bir çocuğu olsaydım. Hizmetçiler, şöförler falan derken babam beni ihmal etmedi, babalığını yaptı. O konuda sıkıntım yok ama ailemin ve çevremin yaşayış biçimi ne benim ilkokulumda vardı ne lisemde vardı ne de dersanemde vardı. Kendi evime çıkmadıkça 1 tane arkadaşımı bizim eve davet ettirip karşılıklı tekken, mortal combat, counter falan oynayamadan tüm çocukluğum bitti.

    Görgüsüz olmadığımı üslubumdan anlarsınız umarım, ben herkes gibi bir yaşam sürmeyi istedim, 21 yıl yapamadım ama artık kendi ayaklarımın üzerinde duruyorum. Benim üstüme yapılan 2 ev dışında başka gelirim yok, beş kuruş harçlık da almam diyorum. Altımda bir tane 2006 model bmw 5.20 var annemin eski arabası. Hukuk okuyorum, 21 yılım istediğim gibi geçmedi ama bundan sonrasını kendim değerlendireceğim istediğim gibi özgür ve herkes tarafından sevilen saygı gören biri olarak yaşayacağım tek amacım bu.

    teşekkürler yazımı okuduğunuz için..


    -normal başlık ilgi çekmediği için böyle bir yolu tercih ettim. -



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Cirrus Ice -- 22 Ağustos 2014; 17:57:21 >







  • Dertler dünyasında yaşıyoruz.

    Ben hep fakir olarak büyüdüm,senin tam tersine zenginliğim ile değil fakirliğim ile dalga geçildim,bir köşeye itildim.

    Çok üzülecek bir durum yok,sen benim yaşadığım hayatı ben senin yaşadığın hayatı hayal ederek büyüdük,inan bana bu hayatı istemezdin.

    Zengin hayatın sahte dostluklarından daha kötüsü var fakir hayatında.
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.