Mad Men (2007-2015) (15. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: Droogie

7x12

bölümün incelemesi bir mad men klasiğiydi, değişim (zaten dick whitman'ın yaşadıkları gereği bu dizinin ana konusu bir değişim, orası apayrı bir mevzu.).

sonunda mccann-erickson ofisini gördük. jim hobart prensi olarak gördüğü don'u 10 yıldır istiyordu ve en sonunda istediğini aldı ama bu ofislerine ilk bakışımızı atma fırsatıydı. yeni işten rahatsız olmayanlar sadece harry crane, pete campbell ve ted chaough olduğu için (ki ted de rahatsız ancak hayatında daha çok önem verdiği şeyler olduğu için bu rahatsızlığı tolere edebilir.) ofisin bizimkilere yaramadığını söylemek gerekebilir. ve mad men dekoru tam da bunun hakkını verdi. ofisin koridorları o kadar dar, duvarları o kadar renksizdi ki klostrofobim olsa ve oraya gitsem herhalde ölürdüm. nasıl ki karakterler ofisten ve şirketin kendisinden rahatsız, dizi ofisin tasarımıyla bizi de rahatsız etmeyi başarttı. burdan işin kamera arkasında çalışanlara benden bir bravo.

dizinin bir tarafı takdir edersiniz ki ciddi oranda kapitalizm ve amerikan rüyası eleştirisi üzerine kurulu. zaten don draper karakteri amerikan rüyası ve onun çöküşü üzerine ciddi bir eğilme iken kapitalizmin acı tarafını gördük: tekelleşme. bazı büyük şirketler küçük şirketlerin işlerine hayran kalır. onları kendi bünyelerine katıp daha çok para kazanmaya hatta daha bilge olan büyük şirketler onlardan bir şeyler öğrenmeye çalışır. ancak eninde sonunda aynı sonuca varılır: küçük şirketin tüm elemanları büyük şirkette eskiden işler nasıl yürüyorsa öyle davranmak zorundadır. yoksa kovulurlar: joan harris

peggy olson ise dizinin benim "reenkarne sembolizm" adını verdiğim durumun en büyük göstergesi olmuş durumda. diziye ilk girdiğinde (ki yanlış hatırlamıyorsam dizinin de ilk sahnesiydi) joan ona ofisi gösteriyordu ve peggy ise ürkek bir yavru kuş gibiydi. joan'un öğütleri ise şöyle bitiyordu: burada ciddiye alınmak istiyorsan küçük bir kız çocuğu gibi giyinmeyi bırak. peggy'nin son kez yeni bir ofise girişini gördüğümüz zaman ise peggy geçmişteki joan (nasıl giyinileceğini bilen, ortamın güçlüsü olan kişi.), joan ise geçmişteki peggy (takdir edersiniz ki senelerin ilerlemesi joan'un aşırı kıyafetlerini kaldıramamakta, dahası joan artık şirketin bir parçası bile değil, zayıftan da silik bir durumda, artık o yok.) olmuş vaziyette.

senelerin ilerlemesi bir kaç yeni durumu daha beraberinde getirdi: toplu çalışma. teknoloji. çalışan enflasyonu. bağımsız hareket edememe. bu durumlar tamamen 70'lerin geldiğini bize gösteren örnekler. 70'ler ve devamıysa (günümüz bile) harry crane, pete campbell gibi şevkle çalışan, teknolojiyle ve şirketlerin ilgi gösterdiği kesimle ilgisini koparmayan insanların zamanı. bu yüzden şirkette mutlu olan sadece ikisi var. ted ise ortamın nasıl olacağını biliyordu, dahası özel hayatının mutluluğunu her zaman işindeki mutsuzluğunu kapatmak için kullanıp kendince güzel bir hayat sürebilecek bir karakterde olduğundan ötürü ortamı yadırgamadı ve çabucak uyum sağlayacak. uyum sağlayamayacağı halde kalacak tek kişi ise peggy. çünkü o gerçek bir feminist savaşçı.

roger sterling ise bir diğer uyum sağlamayacak kişi. ofiste oluşunun en temel sebebi olan joan gitti. işinden zevk almaktan çok organla the phantom of the opera çalıp peggy'yi etrafta patenle kaymaya ikna etmekten zevk alan birisiydi. kendi çöplüğünün kralı olduğu için orda vakit geçiren bir tavuktan başka bir şey değildi (böyle deyince nefret ediyormuşum gibi geliyor kulağa ancak dizide en sevdiğim 2. karakterdir, gerçi mad men karakterlerine bir sıralama yapmak zordur ya.) ve en önemlisi, artık onun zamanı geçiyor. tıpkı don gibi.

don'un ise bölümdeki ilk sahnesi çok ilginçti. ofisindeki camdan içeri rüzgar giriyordu, onu bastırdı, ses kesildi, ancak camı bıraktığı anda rüzgar sesi yeniden girmeye başladı. bunun anlamı şu: yeni işinde sorun istemiyorsa daima baskın taraf olmalı, gevşeyip kontrolü bıraktığı tek bir anda aynı sorun yeniden ortaya çıkacak. ve bu jim hobart'ın kendisine vaat ettiği "reklamcılık cenneti" değil.

miller beer ile görüşmesi ise daha da ilginçti. zaten reklamcılık cennetine girmediğinin farkında olan don içeri girdiğinde kendisi gibi onlarca kurban daha gördü ve işinden daha da soğudu. müşteri kendilerine ürünü tanıtırken bir an için dışarı baktı ve bir uçak gördü. biz seyircilerinse kafasında ışık çaktı: i'm supposed to tell you you missed your flight. bu sahne artık bizim için bir anlam kazanıyor. rachel'ın söylediği don'un kaçırdığı uçuş don'un reklamcılıktan çıkış uçuşuydu. artık gitmesinin imkanı yok.

o an ise aklına başka bir şey daha geliyor. sekreteri meredith'in verdikleri. don mccann-erickson ile geçmişini gerçekten geride bırakmaya hazırdı. hiçbir şey olmamış gibi yaşamaya devam edecekti. anna draper'ın yüzüğünü, dick whitman'ın kimliğini ve sosyal güvenlik kartını bile geride bırakmıştı. ancak meredith bilmeden de olsa onların önemli olduğunu düşündü, bir zarfın içine koydu ve don'a verdi, don ise ceketinin cebine koydu. cebinde uzaklaşması için gerekli olan her şeyin, yani arkasında iz bırakabilecek herhangi bir şeyin zaten kendisiyle beraber olduğunu fark edince kendi içinden bir siktiri çekiyor, en iyi olduğu şeyi yapmaya karar veriyor: kaçıyor. artık anlıyoruz ki don reklamcılığı kafasında bitirmiş ancak bir ilişki iki taraflıdır. reklamcılığın don ile ilişkisini bitirip bitirmeyeceğini geri kalan iki bölümün işlenecek konularından birisi.

dizinin yazar takımı tarafından bize çok gösterilmemeye çalışılsa da don herkesle teker teker veda sahnesini yaşıyordu son birkaç bölümdür.

rachel katz'ı rüyasında gördü.
çocuklarına muzlu süt yaptı ve henry geldikten sonra evde ona ihtiyaç olmadığını görünce gitti.
sally'yi otobüse bindirdi ve bir baba olarak son tavsiyesini verdi: ben ve annen gibisin ama daha fazlası olmak sana kalmış.
megan'a çek sahnesi vedanın ta kendisi zaten.
don'un ofisi görüşme sırasında terk ederken ted'in gülümsemesi bir "iyi şanslar." dileğiydi.
pete'le iş görüşmesine giderken boşanma hakkında konuştu ve onun olgunlaştığını gördü. resmen kendi gözleri önünde büyüdü çocuğu.
roger onu alnından öpüp "you are okay." dedi ve gitti.
peggy'ye onu kalbinden vuracak cümleyi söyledi: i worry about a lot of things, but i never worry about you.
joan'a asansörde "eminim her şeyin içinden çıkmasını bileceksin." dedi.

son vedasını ise yolculuğunun başında verdi. betty'ye. eve girdiğinde betty'ye bir masaj yaptı, ona belki de hiç olmadığı kadar ilgili davrandı, ne okuduğuyla ilgilendi. aldığı cevap ise moral bozucuydu. sally onu beklemeden gitmiş, çocukların ve betty'nin kendi hayatları var. çocukları spor yapıyor, betty ise üniversite için çalışıyor. yani kendisine ihtiyaç yok ve dahası çocuklar ortamda yoksa betty tarafından istenmiyor. ona son sözünü ediyor ve tam anlamıyla yola koyuluyor: knock 'em dead birdie.

yola koyulmasının sebebi ise insani bir ihtiyaç. o da hepimiz gibi ciddiye almak ve alınmak, yardım etmek ve almak istiyor. çünkü hepimizde emil michel cioran'ın dediği gibi bir peygamberlik bulunmakta. hayatında geride kendisini bu konuda tatmin edebilecek tek bir insan kalıyor: garson kız diana.

bu çabası diana'nın eski eşi tarafından yüzünde patlatılıyor. diana'nın kendisi gibi kayıp bir ruh olmasının yanında bir özelliği daha var: arkasında cesetler bırakıyor. tıpkı don'un geçmişte kadınlara yaptığı gibi. yani diana daha yolun sonuna varmamış, olgunlaşmamış bir don. bu yüzden don onunla da bir arpa boyu yol alamayacağını anlayınca kendini wisconsin çıkışına atıveriyor. burada ise kafasında muhtemelen şekillenmiş düşünceler vardı. mccann bir cehennem. diana bir cehennem. kendisini kurtarması lazım. kendisini sadece isa kurtarabilir. bir başkası tarafından muhtemelen ateist veya agnostik olan don'a "sadece isa seni kurtarabilir." cümlesinden sonra ise arabasına otostopçu olarak isa'dan başka kimi alacaktı ki?

son olarak, don ilk sezonda miles davis dinleyip mariuhana içen hippilere şöyle bir şey söylemişti: evren bizlere kayıtsız. üzgünüm don ancak evren kayıtsız değil, her birimiz birbirimizi ipliyoruz zira harry crane'e göre "mission control" olan mccann (aslında çevresindeki herkes don'un mission control'ü, bazı insanlar böyledir. yakışıklıdırlar ve umursanırlar, hepsi bu.) seni, major tom'u çağırıyor. peki şarkıdaki gibi ölecek misin yoksa çağrılara cevap vermeden kendi başına hayatta mı kalacaksın major don?

quote:

Orijinalden alıntı: inonu88

Adamlar aldigina pisman oldu ama kesin don yine ozel yeteneklerini kullanip hepsini buyuler yakinda.

quote:

Orijinalden alıntı: Francis J. Underwood

Biriktirip izleme kararımı başlatıp izledim sabahtan beri. Gerçekten inanılmaz dizi çok derin anlamlar detaylar var mükemmel. Bitiyor olması üzüyor insanı ekşide burada incelemeler deaylı yazılar var oradan okuyupta kacırılan yerleri farketmekte ayrı birşey.

Hocam çok güzel yorumlarınız var tebrik ederim diziyi 4 gözünüzle izliyorsunuz. Sopranos u izlemediyseniz oda tam sizlik dizi.

quote:

Orijinalden alıntı: Droogie

quote: Orijinalden alıntı: Francis J. Underwood Biriktirip izleme kararımı başlatıp izledim sabahtan beri. Gerçekten inanılmaz dizi çok derin anlamlar detaylar var mükemmel. Bitiyor olması üzüyor insanı ekşide burada incelemeler deaylı yazılar var oradan okuyupta kacırılan yerleri farketmekte ayrı birşey. Hocam çok güzel yorumlarınız var tebrik ederim diziyi 4 gözünüzle izliyorsunuz. Sopranos u izlemediyseniz oda tam sizlik dizi.

teşekkür ederim. arşivimde var. zaten onu, the wire'ı ve six feet under'ı izleyip artık drama dizisi defterini yeni bir iş çıkana kadar kapatacağım.

quote:

Orijinalden alıntı: Francis J. Underwood

quote: Orijinalden alıntı: Droogie quote: Orijinalden alıntı: Francis J. Underwood Biriktirip izleme kararımı başlatıp izledim sabahtan beri. Gerçekten inanılmaz dizi çok derin anlamlar detaylar var mükemmel. Bitiyor olması üzüyor insanı ekşide burada incelemeler deaylı yazılar var oradan okuyupta kacırılan yerleri farketmekte ayrı birşey. Hocam çok güzel yorumlarınız var tebrik ederim diziyi 4 gözünüzle izliyorsunuz. Sopranos u izlemediyseniz oda tam sizlik dizi. teşekkür ederim. arşivimde var. zaten onu, the wire'ı ve six feet under'ı izleyip artık drama dizisi defterini yeni bir iş çıkana kadar kapatacağım.

Kapama hocam kapama salak salak dizilere yelken açma ben direniyorum Wire biraz ayrı bi kategori o belgesel gibi dram degilde ayrı bişey gibi.
Ama SFU ve Sopranosu izlediğinde yorumlarından haberdar et sen baya dikkatlisin kacırdığım şeyleri senden okumak isterim özellikle Sopranosta çok fazla psikoanaliz var.