League of legends, Dota vb. her türlü rekabetçi oyunu bırakmalısınız (2023 güncel) (11. sayfa)

Sen çok dolu yapmışsın kardeş. Haklısın 15 sene önce Knight Online'ı mağaradan bağlanarak oynuyorduk.

hocam direksiyonunun modeli ne? Bende düşünüyorumda çok pahalılar ya work and travel yapınca alcam artık anca pandemi falan düzelsin bakalım :)

G29 fakat gerçekten profesyonel olarak istiyorsan thrust master şart çünkü g29 larda dişli sistemi var,bu da ölü bölge yaratıyor verilen geri tepkimeler çok doğru olmuyor,thrust master da kayışlı bir sistem var,gerçeğe en yakın hissiyatı veren o,bütçen varsa t300rs kesinlikle.

evet g29 da ölü bölge olduğunu duymuştum ondan çekiniyordum ucuzdu bir ara param yetiyordu ona. Demek dişli sistem olduğundan ölü bölge yaratıyormuş.

bu beyinlerin soluduğu oksijen boşa gidiyor

sayıları o kadar çok ki hem oyun bilgisayarlarının hem kendilerinin saldığı co2 seviyesi ile bunları başka gezegene yollamak lazım orda oksijen üretebilirlerse yaşasınlar kendi emekleri ile

işe yaramazlar topluluğu

EUW'de D1'e kadar çıkmış, yabancı pro oyuncularla oyunlarda oynamış, challenger adamlarla turnuvalara girmiş biri olarak yazıyorum. Daha iyi olmak için hiç hırs yapmayın, mümkünse bırakın. Bu işin sonu yok, bir süre oynamazsanız çok geriliyorsunuz zaten, oyunda ne kadar iyiyseniz o kadar bağımlı yapıyor. Oyunda kötüyseniz bırakmanız da o kadar kolay, kendinizi şanslı sayın.

Şu anda sadece arada bir aram atıp çıkıyorum. Genelde tam sezon bitmeden önce hesapları sezon ödülleri için plat yapıp bırakıyorum. Bu da arkadaşın yazdığı Riot'un psikolojik taktikleri sayesinde oluyor, ödüllere kanıp zamanımı ranked oyuna harcıyorum normalde oynamama rağmen. Friend listim boş, ekleyen olursa da siliyorum.

Faydalı konu .

bu tarz oyunların yerine gidin spor yapın

Bu tür oyunlar bana eğlenceden çok iş yapmak gibi geliyor. Sanki biri zorluyormuş gibi.

Online oyun oynamam ben zira ben mi oyuna hizmet ediyorum o mu bana?

Oyun dediğin oynayanın emrine amade olmalıdır. Oyuncu istediği anda tek bir tuşa basıp oyundan çıkıp gidebilmeli, yıllar sonra girse bile her şeyi aynı şekilde bulmalıdır bana göre.

Şimdi online oyunda gerek mobil olsun gerek PC olsun oyuncuyu bağlayan çok fazla unsur var. Mesela "Ben çıkıyorum" deyip çıkamazsınız. Ya ceza alırsınız ya bir şeyleri kaçırırsınız. Kurulu parti mis gibi takılırken çıkmak demek, deli gibi expi kaçırmak demek. 5v5 rekabetçi oynarken çıkmak demek, ceza almak demek. Event gece saat 1'de ama 12'de yorgun düşüp uyumak demek, başkalarının alabileceği ödülü alamamak ve onlardan geri kalmak demek.

Single player oyunlarda bunların hiç birisi yok. Canım istediği anda oyunu kapatır, ertesi gün ya da 3 sene sonra hiç bir kaybım olmadan aynı kaldığım yerden devam edebilirim. Dert yok tasa yok. Oyunun amacı da bu değil mi ya? Kafa dağıtmak?

Ben stres olmak, dertlenmek, ekstra sorumluluk v.b istediğim için oynamıyorum ki bu mereti? 2017'de Knight takıldım bir süre (Daha geçmişim de var), gece yatıcam yarın iş var derim, adamlar "FT var gel gir sonra yatarsın" der. Çünkü girersem kutu alıcam da onu satıcam oyun parası kazanıcam. Gece saat 1 olmuş sabah iş var, parti deli gibi akıyor, çıkmam lazım diyorum ama mis gibi NP'yi kaçırmak istemiyorum. İşe giderken charı pazara bırakıyorum, akşama diyorum ki bütün itemler satılır, yarım saat sonra DC olmuş boşa umutla beklemişim. Ulan oyun mu bu be? Resmen dert. Bir de üstüne oynamak için para veriyorum işin komik tarafı, oyunu oynamak için para verdiğim gibi, PVP'de adamlara rakip olabilmek için PUS'a da para veriyorum. Saçmalığa bak?

Şimdi mesela SP oyunlarda canım istediği anda "ESC > Save Game > Game saved succesfully > Exit Game > Yes" deyip çıkıyorum. Kafam rahat. MMORPG havası mı istiyorum? İndiriyorum Kingdoms of Amalur: Reckoning'i, WOW tadında grafikleriyle gidip 2-3 görev yapıp çıkıyorum. Ya da Grim Dawn giriyorum, 3-5 boss v.b kesip çıkıyorum. Mis. Dert yok tasa yok.

FPS mi istiyorum? Ya CSGO'yu Botlarla açıyorum ya Unreal Tournament 3 var onu açıyorum. Bot zorluğunu da yenebileceğim ama uğraştıracak şekilde ayarlıyorum. Baktım kolay oluyor biraz daha aşina olmadığım silahlarla dengeliyorum mis gibi eğleniyorum.

Zaten oyunlarda beklenti eşiğim de düşük. 2004'ün NFS Underground 2'si bana hala müthiş zevk verir mesela (En azından mobil yarış oyunlarındaki gibi "Ay canım sen jantı mı değiştirmek istiyorsun? 3 elmas ver jantını değiştireyim" saçmalıkları yok, tek sefer yapılan ödeme ile bütün içerik benim). Ya da Grim Dawn'da Unique item arama zevkini dibine kadar yaşarken hiç bir ek ödeme, aylık ödeme v.b ihtiyacım olmuyor.

Günde 1-2 saat oynuyorum zaten, onda da kafa dağıtmayı tercih ediyorum.

Kendi kişisel problemlerinizi baz alıp bunu bütün topluluğa mal etmeyin lütfen. Basit çıkarımlarınız kendinizde kalsın.

Şu oyunu oynamayı bırakıp, bunu aşırı büyük bir marifetmiş gibi göstermeniz de ayrı bir utanç konusu  

Buyrun monoloğunuza devam edin. Çekinmeyin lütfen.

Monotonluk barındıran tek şey, başlık ve içerik. Kişisel çıkarımlarınla yaptığın şeyi, bütün herkese dayatarak açıklaman aşırı komik ve trajik  

Iııığ arkadaşlar şekeri bıraktım ve o günden beri hayatım aşırı iyi süper bir insan oldum şeker bağımlılık yapıcıdır bunun psikolojide bir açıklaması var ama ne olduğunu söylemiycem ııığ şekeri bırakın!!1!11!!bir

Monolog kelimesinin anlamına bakmanı tavsiye ederim. (Monoloğu monoton olarak okumuşsun)

Ha bir de neden sürekli laf sokma çabası içerisindesin onu anlayamadım. Oysaki mental problemleri olmayan ve aşmış bir insan olarak konuya katılmadığını ve katılmama nedenlerini belirtip çıkabilirdin.  

Disleksim var doğru, farkedemedim kelimenin nasıl yazıldığını.

Farkettiysen, karşı olup almadığıma dair hiç bir yorum getirmedim zaten. Saçma olan fikrin değil, bunu sunuş biçimin.

Yarın başka biri "arkadaşlar oyun bağımlılık yapmaz bunun psikolojide açıklamaları var!! Evet evet var o yüzden herkes oyun oynasın çünkü bağımlılık yapmıyor" derse de aynı cümlemi kopyalar, oraya yapıştırırım.

Burdaki asıl saçmalığın, bir ya da bir kaç kişiden yola çıkıp; "şunu yapın, şunu yapmayın, şu şöyledir" gibi kesin yargılarla çıkman. Her cümlende bu var. Son cümlen de öyle misal:

Sen beni ne kadar tanıyorsun ki? Ben seni ne kadar tanıyorum? Tanımadığımız kişiler hakkında, herkesi genelleyecek çıkarımlar nasıl yapabiliyoruz? O yüzden Şule Yüksel Şenler edasıyla öğüt vermenin, cahilce yapılmış bir manipülasyondan farkı yok.

Konunun fikrine dönecek olursak, bağımlılığı getiren şey oyunun rekabeti değil, insanın kendisi. İnsanı böyle bir şeye bağımlı yapan şey de oyun değil, insanın kendi içinde yaşadığı şeyler. Bunun bağımlılık yaptığını bir olgu olarak kabul etmemiz gerekiyorsa, her insan için - büyük daha küçük - aynı etkiyi bırakması gerekiyor.

Bugün gelip rekabetçi oyunlara bağımlı olmuş kişileri tespit edip, o oyunlara erişimini engellersek, iddia ediyorum %99'unun hayatında olumlu anlamda hiç bir değişme olmaz. Çünkü sorunu çözmüyoruz, sorunun belirtileri olan bir şeyi yok ediyoruz sadece.

• Ailesiyle ilgili sorunları olan birinin sorunları devam edecek.
• Hayattan bir beklentisi olmayan insan, oyunu bıraktığı için beklenti duymaya başlamayacak.
• Sosyal problemleri olan biri, oyun yasaklandığı için birden sosyal bir insan olup çıkmayacak.

Sorunun özüne girdiğin zaman, bunu çözebilirsin. Sonuçlarını yok ederek değil.