İyiliği Merkeze Alan Toplum Kalkınamaz

Mutlak iyi insan yoktur. Mutlak kötü insan da yoktur.

En iyi insanlar bile kötülük yapabilir.

En kötü insanlar bile iyilik yapabilir.

Kur'ân'da İslam Peygamberinin bile hatalarından bahsedilmektedir.

Bir muhafazakâr yakınım "Dinî duygular dışında insanlar niçin iyilik yapsınlar?" diye sordu.

Hepimizin ideali barış, huzur, refah içinde yaşayan bir toplum oluşturabilmek.

Fakat böyle bir toplum, iyilik yapmakla oluşturulmaz.

İyilik, bir toplumun ideal bir toplum olmasını sağlamaz.

İnsanların tamamına yakını iyilik yapmaz veya yapılan bir iyilik reklam için veya vicdanı rahatlatmak için yapılır. Samimi olarak insanî duygularla iyilik yapanlar da vardır fakat o kadar azdır ki kaydadeğer değildir. Kısaca iyiliği bir toplumun gelişmesinde merkeze oturtmak işe yaramamaktadır. Kafî miktarda iyilik yapılsa bile yine iyiliğe bel bağlanmaz. Çünkü iyilik sahibi istediği zaman iyiliği kesebilir ve kimse de bunun hesabını soramaz.

İDEAL OLAN, KİMSENİN İYİLİĞE MUHTAÇ OLMADIĞI BİR TOPLUM OLUŞTURABİLMEKTİR.

Ülkemizde patates dağıtımında oluşan görüntüleri hatırlayalım.

Bir insan işini iyi yapıyor, ailesiyle ilgileniyor, kurallara uyuyor diyelim. Kim bunu iyilik yapmadığı için kınayabilir.

İYİLİK, İNSANLARIN VİCDANINA BIRAKILMAZ. 

Çünkü toplum; vicdanı merkeze alan bir anlayışla düzelmez, yükselemez.

Çözüm:

Her toplumda muhtaç insanlar vardır. Gelişmiş ülkelerde bunlara yardım devlet eliyle profesyonelce ve gizlice yapılmaktadır. Bu, devletin görevidir. Devlette bu iş için görevlendirilen kurumlar ve insanlar, bunu vicdanları gereği değil, görevleri gereği zorunlu olarak yaparlar. Reklam, gösteriş, aşağılama vs olmaz böylece.

Kısaca iyilik yapmayı merkeze alan bir toplum geri kalmaktan kurtulamaz.

m. k. Kocabaş