Hayatınız boşa geçiyor, ayaklanın.

hayatını değiştirmeyle ilgili bir konu altında kavga edilen tek forumdur dh, olum harika bir yer burası ya

Şu konuyu trolleyenlerin alayını sınırsız banlamak lazım.

Yazı için teşşekür ederim ayrıca.
Ülkede ciddiyet denen birşey kalmamış herkes laubali ve boş.

Alay nesnesi olmak insana koyar. Ama sürekli saldırı altındaymış gibi etrafa saldırmak da acıklıdır. Eğer illa bir şeye saldıracağım diyorsan evine torba falan al ona vur.

Bu kafayla gidersen hep aynı kalacaksın zaten kardeş, bunu unutma bak.

Bir konuda kendini geliştirmen için Einstein mi olman gerekiyor? bir şeyler öğrenmek, bilgi dağarcığını geliştirmek senin için bütün gün forumda millete laf atmaktan daha mı kötü bir şey?

Beni ingilizce bildiğimi sanmakla itham etmişsin, daha sonra ise dünyadan haberin yok diyip bambaşka bir konuya geçip argüman üretmeden saçma sapan bir mesaj yazmışsın, 2-3 anime şarkısı çevirdim diye beni anime çevirmeni ilan edip olay yerinden kaçmışsın, bu mu balık kardeş?

Bak yemin ediyorum sen troll falan değilsen gerçekten iflah olmayacak bir adamsın, insan gibi tavsiye verdiğim bir konuda bile ortaokul çocuğunun bile ağzından çıkmayacak saçma ''hakaretlerle'' konuyu dağıtıyorsun, bre adam, madem beni bir şeyle itham ediyorsun, neden devamını getirmiyorsun? hadi açıkla bakalım nasıl dünyadan haberim yokmuş?

Ailevi sıkıntılar, iş hayatında ki yapmacık oluşlara ayak uyduramamak, sıkıntı sebepli oluştuğu düşünülen sedef hastalığı, psikiyatri tedavisi, ilaç tedavisi, psikoterapi, üzerine psikolog derken, yıllar aldı başını gitti. Bugün arkadaşla kafeye girecek iken vazgeçip, değişiklik olsun parkta oturalım dedik(İstanbul-Bayrampaşa-Adapark). Ülkeden, insanlardan, yeni nesil ve zaman şartlarından konuşuyorduk. Tesadüftür iki arkadaş yanımıza geldi, ve; Çin Halk Cumhuriyeti'nden geleli 5 ay olduğunu ve İstanbul Aydın Üniversitesi'nde dil eğitimi aldıklarını söylediler. Çeviri kullandığımız zamanlar da oldu fakat 5 ay gibi bir sürede gayet güzel gelişim sağladıklarını söyleyebilirim. Yaklaşık 3 saat kadar zaman geçirdik. Yaşları bizimle aynı olmasına rağmen (28 ve 29), gayet aktif ve pozitif olduklarını fark ettim diyebilirim. Halbuki Çin'de köy hayatı yaşarken, çiftçilik yapıyorlarmış. Ülkemize, insanlarımıza, yemeklerimize olan hayranlıklarını dile getirdiler. 2012 yılında Kayseri Erciyes Üniversitesi / Çin Dili ve Edebiyatı bölümüne kayıt yaptıran bir kız arkadaşım, mezun olmasına en az 5 yıl olmasına rağmen; ileri tarihli iş teklifi almıştı ve bunu bana söylerken, Türkiye'de ileri derece Çince bile insan sayısı 5 demişti (doğruluğunu araştırmamıştım). Velhasıl o arkadaşım 3. Yıldan sonra okulu yarım bırakıp Shangai'ye yerleşmişti, daha sonra bir şekilde koptuk. Bunu öğrendiğim zaman, okulun bir amaç değil araç olması gerektiğini anlamıştım. Eğer bugün bu arkadaşlar 29 yaşına geldiği halde; başka ülkeye gidip, dil öğrenip, tercümanlık yaparak hayatını geçirme hayali kurabiliyorlar ise, bu tamamen toplum baskısının olmayışı ile alakalı diye düşünüyorum. Biz son 5 yılda ülkemizin ekonomik anlamda kötü durumda olduğunu söylediğimizde; tanıdıkları aracılığı ile son 2 yılda ülkemiz de ekonominin kötü gittiğini bildiklerini ve bunun abd kaynaklı olabileceğini düşündüklerini söylediler. Velhasıl biz de sorduk. Çin de en azından bizim sandığımız kadar iyi değilmiş. 1,5 milyar civarında nüfusu olan bir ülke toplumunda, sınıf farkları bir hayli belirgin olur. İşte tam bu noktada; umutsuzluğa düşenlerin, yaşlılık yıllarının açlık ve sefalet içinde geçtiğinden bahsettiler. Devlet denen olgunun insanların her derdine yetişemediğinden ve ülke de bunun gündem bile olmadığını, tek gündemin "daha çok para nasıl kazanabiliriz" olduğunu söylediler. Bu yüzden, çare ne ise arayıp bulmalı, denemeli, gerekirse yanılmalı ama asla pes etmemeli dediler. Arkadaşlarımın, tesadüf eseri tanıştığım eğitimli kişilerin, doktorlarımızın bir kaç kitap tavsiyesi olmuştu. Yarın ilk işim bir şekilde o kitapları almak olacak. Belki bir anda gelmeyecek değişim ama "başlamak, bitirmenin yarısıdır" sözü ile çıkacağım yola. Spor ve diyet, konserler, tatil, yurt dışında maç izlemek, yeni insanlar tanımak, yeni kitaplar okumak, yabancı dil öğrenmek VS.. Yapılabilecek bu kadar şey varken biri ve birilerine daha fazla takılı kalmaya gerek yok.

Söylediğin gibi; Hayatımız boşa geçiyor, ayaklanmak lazım.

hocam sen zorno izlediğin için ev sahibin gelip laf etmemiş miydi ben mi yanlış hatırlıyorum XD

EGM'ye bildirdim forum çapında geleneksel olarak yapılan bir şakadır, ben de bu şakaya çok bilinen bir kaç istihbarat gücünü de katıp daha büyük bir şakayla cevap verdim, sizin de şakadan anlamadığınızı veyahut forumda yeni olduğunuzu düşünüyorum.

Hala boş yapıp nasihat vermenin derdindesin. Yazdığımı da anlamadan beni gömmeye çalışmışsın üstelik beni hiç tanımadan. Al sana senin yazdıkların içerisinden neler yaptığımı anlatayım. Sonra neden boş yaptığını anlarsın.

- Şu an bana göre bu durumda ve şartlarda olmamın tek nedeni tanrının beni Türkiye Cumhuriyeti topraklarında fakir bir ailede doğurmasından ve üstelik onların döneminde herkeste olduğu gibi ilk öğretim sonrası yoksulluktan dolayı eğitimlerine devam ettirilmemelerinden kaynaklanıyor. Şimdi gelelim neden aile şartları ve T.C'de doğmaktan kaynaklı benim nazarımda benim ve Türk gencinin 10 adım geride ve herhangi bir şeyi başarabilmek için 10 kat daha fazla mücadele etmesi gerektiğine. Uzun olacak biraz anlayabilirsen ne mutlu..

* En başından başlayalım. Başarılı bir ilk öğretim kariyerinden sonra lise 10. sınıfta ergenliği atlatıp o yıkıcı dönemden sonra bilinç kazanıp 11. sınıf başından itibaren sınava hazırlık psikolojisiyle birlikte ciddi bir üniversite hazırlık programına başladım. Üniversite sınavının olduğu 12. sınıf Haziran ayına kadar ciddi bir çalışma programının yanında sık sık 3 güne varan uykusuzluk ile birlikte, günde en fazla 5 saat uyuyarak 2 senelik süreç içerisinde 537 tane roman ve bunların yanında pek çok test kitabı bitirdim. Pek çok kez günde 2 kitap bitirdiğim oldu. 12. sınıfta bir tık daha aydınlanma ve hedefleri yükseltme ile birlikte Yazılım Mühendisliğini Yurt dışında okuma ve gelecek kariyerimi yurt dışında devam ettirme hayali kurdum. Notlarım çok iyiydi ve hedefimi tutturmuştum. Artık İngiltere veya Almanya'da üniversite okuyacaktım. Her şey hazır üniversiteler içinde puanım yetiyor ama tercih aşamasında hocalarımla yaptığımız detaylı araştırmalar sonucunda 5 sene hazırlık dahil yurt dışı eğitiminin maliyetini ailem karşılayamayacağı için vazgeçmek zorunda kaldık.

* Bende madem yurt dışına gidemiyorum TR'deki en iyi üniversitelerden birine gideyim diye tekrar hazırlandım. Bu süreçte RTE'nin aldığı efsane kararlar sayesinde babamın mesleği öldü, deri sektörü. Şehir dışında okuma imkanım da kalmadı. O sene kazandığım üniversiteye de gidemedim. Lanet olsun ki son ve 3. sefer üniversite sınavına girdim ve mecbur işe girip çalışmaya başladım, daha 20 yaşında hem okuyup, hem çalışmayı bünyem kaldırmadı ve psikolojim bozuldu 87 kilo kaslı ve altelik yapıdan 62 kiloya bir anda düştüm. Uykusuzluk problemleri ortaya çıktı, bu sorunlar yüzünden hazırlıkta üniversiteye ara vermek zorunda kaldım.

* Lise 1'de başlayıp 11. sınıfta ara verdiğim spora tekrar başladım ve iş değiştirip liseden beri hobi olarak kendimi geliştirdiğim bilgisayar bilgim ile teknik servise başladım ve moralim düzeldi, ardından üniversite eğitimime hazırlık sınıfını tekrar alarak devam ettim, bunun yanında profesyonel hedeflerle hem fitness hem kickboks derslerine başladım, amatör maçlara çıkıp özel dersler aldığım saygıdeğer hocamın yanında profesyonel olma hedefi koydum kendime. Ama bir yandan iş, bir yandan üniversite, bir yandan spor ne vaktim ne enerjim yetmedi, 2 senelik sürecin ardından mecbur spora ara verdim. Yazılım Mühendisliği 3. sınıfta dersler ağırlaştığı için işi de bırakmak zorunda kaldım. 3. sınıfta alt ve üst sınıflar için parasıyla projeler ve ödevler yaparak bir miktar gelir elde ettim ve bu beni rahatlattı.

* Geldik son sınıfa, sadece bir proje için bile haftalarca gece gündüz kod yazmak zorundayım ve maddi açıdan gelir kaynağım olmadığı için zorlanmaya başladım. Şimdi son sınıftayım hem çalışıp, hem okuyup, hayallerinden vazgeçerek onca emeğinin boşa gitmesinin ardından hedefindeki ve hayalindeki meslek olmasına rağmen, üniversite hayatından tat aldın mı diye sorsan direk hayır hatta nefret ettim derim. Halbuki bu benim hayatımın en güzel yıllarının olduğu dönem olacaktı...

* Bu da yetmezmiş gibi 50-150 dolarlık cihazları binlerce liraya, birkaç bin dolarlık araçları yüz binlerce liralara, 50-100 bin dolarlık
hayallerimizi süsleyen araçları milyonlarca liraya, ev alabilmek için ise bir ömür boyunca çalışmak zorunda olduğumuz bir hale geldi günümüz şartları.

* Şimdi totalde 6 yıl profesyonellerle birlikte geçen spor geçmişim, 5 sene içinde bine yakın okuduğum kitap, yabancı dilim ve 3. yabancı dil öğrenme hedefim, yazılım mühendisi olmak üzere olmam, amatör makale ve deneme yazma, yüzme, koşu, kick boks, antrenör gibi hobilerim ve niteliklerim olmasına rağmen Avrupa ve ABD'nin asgari ücretlilerinin daha altında bir hayat yaşayacak olmam nasıl benim suçum oluyor? Mezun olduğum zaman birkaç sene içerisinde en iyi ihtimalle yurt dışına gidip kurtaramazsam kendimi ve neslimi, muhtemelen birkaç sene içerisinde taş çatlasa 10k maaş alacağım ve bu 2k dolar bile etmiyor ve böyle giderse etmeyecek de. Peki bu nasıl benim suçum olabiliyor bir anlatabilir misin sayın bomboş hayatlar yaşadığımızı söyleyen arkadaş? Benim hatam nedir söyler misin? Nasihat dinlemeye ihtiyacımız yok derken bunlardan bahsediyoruz. Zaten senin bildiğin şeyleri biliyoruz, boş yapıyorsun derken bundan bahsediyoruz. Şimdi sen anlat bakalım bütün bunlara rağmen ne yapmalı?

* Coğrafya insanın kaderidir. Atadan, dededen zengin değilseniz ve şans yüzünüze gülmüyorsa yapabileceğiniz hiç bir şey yok. Emekleriniz ancak ölmeden yaşamanıza yeter..

Edit: Ek olarak yakın arkadaşlarım ve dostlarım da benim durumumdalar. Onların meslekleri de Yazılım Mühendisli, Elektrik Mühendisi, Veteriner hekim, Ebe, Matematik Öğretmeni, Uygulamalı İstatistikçi, PDR, Bankacı, Makine Mühendisi ve Programcı arkadaşlar.. Ve hepimiz aynı durumdayız. Yeni mezun olmalarına rağmen en yüksek maaş alanları 4.3k ve 15 yıllık tecrübe ile bile alabilecekleri en fazla 10k. Yurt dışı ile bir kıyasla bu meslekleri ve aramızdan sadece 3 kişinin yabancı dili yok. Şimdi sen karar ver neler yapmamız gerektiğine