Ne vakit Yoksul bir çocuk görsem yağmur altında üşüyen köprü olmak geçer hiç değilse içimden...
. . .
geceler hiç bu kadar boş ve anlamsız olmamıştı ki... varlığının tüm hayatımı etkilediğini anlayamamışım..kefen giyip kabire girmiş gibi kapkaranlık dünyam.. ve o dünya asla aydınlanmayacak yokluğunda.. hayat ölene kadar bir hiç oldu.. en kısa zamanda hiçten kurtulmak dileğiyle...