Ermenistan’daki erken parlamento seçimini Paşinyan'ın partisi kazandı (2. sayfa)

Azerileri ermenilere bir avuc nefes aldirirmi ?

Aldırır şekilde yapılırsa aldırır. Olmazsa Zengezur da alınmalı. Biz Türkiyedeki Türklere kafkasyada türklere yapılanları okulda öğretseler kafkasyada ermenileri yaşatmayız. Ermenistan denilen yerin 100 yıl öncesine kadar yer isimlerinin %95i Türkçeydi. Yani işgalden 100 yıl sonra bile hala büyük bir ermeni yerleşmesi yoktu. Gümrünün merkezini ve köylerini basıp türkleri öldürenler ruslarla bunlar. Osmanlı kısa süreliğine gümrüye tekrar sahip oluyor o türkleri geleceğinizi biliyorduk diyerek sevinçten ağlıyorlar. Gümrünün merkezi eski türk yerleşimidir.

 Türklere olan nefretin ölçüsünü belirlemek için Hocalı katliamına bizzat katılan Ermeni ideologu Zori Balayan’ın 1996 yılında yayınlanan “Ruhumuzun Canlanması” isimli kitabına bakmak yeterlidir. Kitaptan alınan bir bölümü (s. 260-262) sizlere aktarıyorum: “...Sadece halkının kalbi sökülerek ateşe atılan Ermeni bu satırlardan gurur duyabilir ve haz alabilir. Biz Haçatur’la çocukların tutulduğu bodruma girdiğimizde askerlerimiz çocuklardan birini avuçlarından camın çerçevesine çivilemişlerdi. Çocuk ses çıkarmasın diye Haçatur annesinin kesilmiş göğsünü onun ağzına soktu. Sonra ben çocuğun kafasının, göğsünün ve karnının derisini yüzdüm. O, kan kaybından 7 dakika sonra öldü. İlk mesleğim doktor olduğu için hümanisttim. Bu yüzden çocuğa yaptığımdan mutluluk duymadım, fakat Türk olduğunu düşündükçe ve halkımın %1 kadar da olsa intikamını aldığım için kalbimde büyük bir sevinç yeşeriyordu. Sonra Haçatur cesedi parçalara ayırdı ve köpeklere attı. Akşam biz aynı şeyi üç kız çocuğuna daha yaptık. Ben asıl vatanını seven bir Ermeni olarak görevimi fazlasıyla yerine getirdim. Haçatur da tıpkı benim gibi. Ben onun ve askerlerimizin gözlerinde intikam mücadelesi gördüm. Ertesi gün biz Kilise’ye giderek 1915 yılında katledilmiş atalarımız için dua ettik.5

Hocalı’da çocukların katledilmesinde büyük pay sahibi olduğunu itiraf eden Ermeni terör örgütü ASALA’nın en aktif üyelerinden olan Vazgen Sisinyan da bu hareketi dolayısıyle eski Cumhurbaşkanı Robert Koçaryan tarafından “Milli Kahraman” olarak ödüllendirilmiş ve Ermenistan tarihine geçmiştir (Aşırlı, 2005: 7).

Heyriyan’ın aynı adlı eserinin 62 ve 63 sayfalarında bu durum şu şekilde ifade edilmektedir: “...Ermenilerin Gaflan grupu toplu cesetleri yakmakla görevlendirilmişti. Yaklaşık 100 kadar Türk cesedini Hocalı’dan bir kaç kilometre uzağa götürerek hepsini yaktılar. Sonuncu kamyonda ben yaklaşık 10 yaşında bir kız çocuğu gördüm. Kız alnından ve kollarından yaralanmıştı. Yüzü-gözü morarmış çocuk henüz ölmemişti. Açlığa ve soğuğa, aldığı yaralara rağmen yaşıyordu. Yavaşça nefes alıyordu. Ben ölümle mücadele eden bu çocuğun gözlerini unutamıyorum. Kısa bir süre içerisinde onu da yakacaktılar. Kanlar içinde kalan çocuğu Tigranyan isimli bir asker saçlarından çekerek cesetlerin üzerine attı... Sonra da hepsini yaktı. Ben yakılan cesetlerin içerisinden bir ses duydum. Yakarıyor, yardım istiyordu... Ben daha ileri gidemedim. Geri döndüm. Onlar ise haç için savaşlarını devam ettirdiler”.4

Rus stratejisti Aleksandr Dugin Ermenilerin ve Ermenistan’ın Rusya açısından önemini şu şekilde değerlendirmektedir: “Ermeniler Rusya ile jeopolitik bağlantılarını çok canlı idrak eden Hıristiyan bir halktır. Türkiye’den Azerbaycan’a ve Orta Asya’ya giden yolun Ermenistan ve Karabağ’dan geçmesi nedeniyle Ermeniler son derece stratejik önemdeki topraklarda bulunmaktadırlar. Erivan Türkiye’yi kıtaiçi mekanlardan koparan önemli bir stratejik halka haline gelmiştir (Dugin, 2004: 78).

Yav bende diyorum bu adamı kime benzetiyorum diye.