Diyelim zar zor otobüste koltuk bulup oturdunuz

Eğer iş çıkışı-gidişi saatlerinde ise yer mer vermem, vermiyorum.

Özellikle yapar gibi tüm gün gezip 17:00-18:00 gibi mesai çıkış saatinde eve dönmeye çalışan teyzelere falan da özellikle vermiyorum.

Bir gün metroya bindim tıklım tıkış, bi durakta kapı açıldı, "ıyyyyyy iş çıkışı" diyor tipin biri. Sana mı ıyyyy bize mi ıyyyy...

Sen gezecek edeceksin bütün gün, ben çalışacağım, sonra gel otobüste, trende orada burada yer ver, oldu canım.

Bir yerde özellikle İstanbul'da ücretsiz yaşlı kartlarının falan belirli saatler için aktif olmasını falan konuşuyorlardı, öyle yapılmalı kesinlikle. 10:00-16:00 arası ücretsiz olsun mesela.

Bir de mesela bu saatlerde toplu taşıma araçlarına binip, özellikle arkadaşın konuda yazdığı gibi, dik dik bakan, resmen ağzını açmadan "yer versene!" diye bekleyenler var. Adam durakta bekliyor, kapı açılınca koşup içeri dalıyor herkesten önce, ve oturanlara yöneliyor, kalksınlar diye. Bu sahneye çok tanık oldum. Millet inmeden koşmaya mecalin var, dışarıda dolaşmaya var. Ama ayakta duramıyor. Vay anasını...

Yani tüm bunların haricinde, gerçekten yorgun görünür, bu dediğim salak saçma hareketleri yapmazlar, o zaman eşek değilim tabi yer veriyorum ama %90 karşılaştığım manzara aksi yönde. Özellikle vermiyorum artık "gezmeci"lere...

Suriyeli ve Afgan gençler otururken Türk evladı her zaman yer vermek zorunda. Bizim halkımız kendi vatanında bile Suriyeli ve Afganlardan korkusuna ses çıkaramadığı için bizim evlatlarımız yer versin diye kavga çıkarır.

Kendi anne babamı düşünüp yer veriyorum,yarım saat ayakta dursanız bir şey olmaz,genç adamsınız.

Ben genelde toplu taşımada oturmuyorum boş yer olsa bile. Metro, otobüs %80 boş olursa oturuyorum genelde.

35 sene evvel Dudullu' dan Kağıthane' deki liseye 522 numaralı özel halk otobosu ile o zaman adı Boğaziçi olan köprüden geçerek giderdim.

Otobosa mutlaka 06:00' da binmek zorundaydım, zira 06:00' dan sonra geçen hiçbir otobos durağa girmeden pas geçerdi.

Bu yüzden sabah 05:00 gibi kalkar, tüm ev derin uykudayken kahvaltımı hazırlardım.

Kahvaltı yaparken de bir yandan Sezen Aksu' nun "Sezen Aksu Söylüyor" kasedini teybe takar dinlerdim.

05:40 gibi evden çıkardım ve evden çıkmadan mutlaka ayakkabımın üzerine galoş vazifesi görsün diye naylon poşet geçirirdim.

Çamur deryasından geçerek durağa güç bela 15 dakikada ulaşınca durakta poşetleri çıkarırdım.

Otobosa binmek kalabalıkta ötürü zaten ayrı bir külfetti, nadiren de olsa köprüden önce boşalan koltuk olunca kendimi can havliyle koltuğa atar ve derhal gözümü kapatırdım.

Okulun durağına gelinceye kadar gözü kapalı seyahat ederdim...

Hayatta vermem

O başka bu başka, ben zaten işte yorulmuşum ne yer vereceğim, yaşlı yolculularımız zaten işleri güçleri boş muhabbet ve gezmek üstelik beş kuruş yol parası vermeden

Umrumda olmaz