Bizler NPC'yiz

Oyunlarda npc'ler vardır Non Playable Characters, yani oynanılamayan karakterler manasında.

Hayatta hiç bir istediğimiz kız bizim olmadı, hiç bir zaman ailelerimizle iyi ilişkilerimiz olmadı, hiç bir zaman sevdiğimiz arabaları alamadık, hayal ettiğimiz yaşamları yaşayamadık. Sevdiğimiz kızlar başkalarının oldu, başkalarının aileleri birbirleriyle iyi anlaştılar, sadece başkaları istedikleri arabaları aldılar yakıt vergi kaygısı olmadan binip sürdüler. Başkaları hep hayallerini gerçekleştirdiler.

Kendimi hep başrol sanırdım. Oyun olsa gordon freeman sanırdım, ama city 17'deki combine tarafından tutuklanan halktan biriydim. Skyrimde dragonborn değil dizine ok saplanan asker bile değildim, dark brotherhood'daki basit bir suikastçilerden biriydim.

Fakirler olarak zenginler için yaşıyoruz. Dünyanın tüm ülkeleri de amerika ve avrupa için yaşıyor. Sadece birer NPC'yiz.

Hayatında ortalama bir daireye ortalama bir arabaya sahip olacak istediği oyun konsolunu pc'yi zar zor alacak, sevdiği kız asla kavuşamayacak, görücü usulüyle sevmediğimiz kadınlarla evlenip şiddetli geçimsizlik yaşayıp çocuk küçük yaşta anne-baba ayrı ızdırabı çekmesin diye mutsuz evliliği sürdüren bireylerin adaylarıyız.

hayatta çoğu kişi npc'dir ama bunu kabullenemez

beynin savunma mekanizması..

NPC olan kişi ne kadar verirse versin bir NPC'nin vereceği kararlar vereceği için farklı olmayacaktır.

Başkalarının ideolojilerini benimser, aklı başına geldiğinde iş işten geçmiş olur ömür bitmiş olur, hayatını başkalarının ideolojileri ve dini fikirleri yüzünden yaşayamamış olur, sex yapamamış, alkole geç başlamış, birikim yapamamış, uzaklaşamamış olur. Günün sonunda diğer NPC'lerden biraz daha farklı olsa da yinede NPC olarak hayatına devam eder.

Bu devamlılık şöyle sürer, dinler bu NPC için yalandır. Varoluşsal kaygılar başlar, ölüm varsa hiç bir şeyin kıymeti yoktur öyleyse "neden ölmeyeyim ki?" tezi mantıklı gelmeye başlar. Mantıklı gelmesi tek başına bir anlam ifade etmez çünkü maçası yemez öldüremez kendini. Böylelikle hem başkalarının ideolojilerine yaşam tarzlarına ait dayatmalara senelerce ömrünü harcama pişmanlığının yanısıra birde hayatta hiç bir zamana anlam olmayacağı umutsuzluğu ile beraber yaşar. Yaşayan ölü de değildir yaşayan cehennemin içindedir. Artık hayata hiç pozitif bakamaz.

O saatten sonra istediği şeyleri de elde etse ona mutluluk vermez. Sürekli kendinden daha düşük zekalı insanlar onun depresif halini görür ve ona fikir vermeye yardım etmeye çalışır ama o bilir bu duruma daha da üzülür. Çıkmaya çalıştıkça girdabın içine giren ama asla boğulmayan ölemeyen bir hale gelir.

Bir umut arar sürekli sağda solda, zeki insanların fikirlerini almaya çalışır ama diğer zeki insanlarda fazla sorgulamaktan mutsuz duruma düşmüşlerdir. Sorgulamayan insanların mutlu olduğu düşüncesine biraz kanıp, aptal ama mutlu sandığı insanları izler ama hayır aslında günün sonunda onlar da mutsuzdur.

En son olarak ise meseleye iyice uyanır, iyi-kötü olgusunun etik ve ahlak kurallarının tamamen insan uydurması olduğunu ve diğer zeki zengin insanlar tarafından tüm insanların manipüle edildiği kanısına varmaya başlar. Kılıfına uydurulamayan suçsuz insanların vahşice katledilmeleri, dünyadaki savaşlarda zenginler için milyonlarca insanların ölmesi tarihler boyunca hiç bir ahlaki doğrultuya onun için sığmamaktadır.

Bunca şeyi farkeden NPC mi olur? Olur olur hemde bal gibi olur. Önemli olan bunları farketmek değil, bunları zaten artık herkes farkediyor, yeterli derecede sorgulamayaı yapan ve internet elinin altında olan insanlar birazda diğer insanları karşısına almayı cesaret ediyorsa bunları fark eden bir NPC oluyor.

Peki olayın kahramanları kimler?

Olayın kahramanları senin benim bu şekilde yaşamama sebep olan diğer mükemmel yalancı zengin insanlar. Güneş onlar için doğuyor, sular onlar için akıyor, tarlalar onlar için sürülüyor, insanlar onlar için çalışıyor.

Bak bir virüs meselesi çıktı, kimisi diyor laboratuvar kimisi diyor başka bir şey, zengin kesime hiç bir şey olmuyor, ölen yine fakirlerden ölüyor. NPC'ye "PANDEMİ" kodunu yerleştiriyorlar beynine dünyadaki tüm farkındalıkta olan veya koyun olan NPC'ler buna göre yaşamaya devam ediyor.

Afrikalı NPC'ler var, diğer ülkelerin NPC'leri yüksek standart istemesin diye afrikalı NPC'ler fakir yaşamak zorundadır.

İşte tüm bu düzeni kurup yön veren oyun kahramanları zaten etik ve ahlak diye bir şeyin olmadığını biliyor, onlar için hiç bir anlam ifade etmiyor, onlar sadece daha fazla güç tatmini için yaşıyorlar. Sen ben ise hangi inançtan olursak olalım tv'de gördüğümüz bir cinayet haberine triggerlenip moralimizi bozuyoruz. NPC'ler Tv'ler ve Sosyal medya tarafından hergün yeniden programlanıyorlar.

Westworld dizisindeki robotlardan farkımız yok. Tek fark dün ne yaşadığımızı hatırlamamız, daha acı verici olan ise bunu düzeltmek için hiç bir şey yapmamamız aynı lanet yaşantımıza ölene kadar devam etmemiz.

knk cidden zeki birisin sana saygı duyuyorum

fikirlerine yüzde 95 katılıyorum din hariç

Eyvallah kardeşim varlığın yeter.

Valla npc diyip geçiyorsunuz warband de beni esir bırakıp bütün servetime el koyduktan sonra 10 ay peşinde sürükleyen adamlar da var o kadar ezik değiliz bence.

puahahahahahaha

Herkesin bu noktada vermesi gereken bir karar var bence. Ya gerçekliği ve katı kurallarını olduğu gibi kabul edip nesneler dünyasında kazanç elde etmek ve hayallerini gerçekleştirmek için (eğer varsa) çalışmaya başlamak, ya vicdani ret hakkını kullanıp varlığını sonlandırmak ya da tüm diğerlerinin yaptığı gibi acının, yoksunluğun romantizmi ve edebiyatıyla kendini uyuşturup bir köle olarak arafta sadece nefes almaya devam etmek.

daha fazla durum tespiti yapmaktan ziyade benden bir üstteki kişinin yazdığı tarzda net ve somut bir çözüm önerisinde bulunmanı ve bunu temellendirmeni istemiştim.

ayrıca intihar konusuna hala daha girmemişsin. yine benzer şekilde net ve somut bir yorum yapmanı dilediğim bir diğer konu da bu ne yazık ki.

emeklerine sağlık, teşekkür ederim.

Oyun güzelde server yanlış.

kendi işlevsiz iç dünyanın gordon freemanı olabilirsin. Npc diye küçümseme kendini

"GTA Türkiye"

Ben de hep neden aynı rutini yaşıyoruz diye düşünüyordum. Bak gayet mantıklı bir teori. Hatta her gün aynı kahvede aynı masada oturan amcalar var... Yoksa?