birinden hoslanınca moralım bozuluyor.

hıcbır sekılde o hoslandıgım kısıyle konusamayacagım benı sevmeyecek hadı butun ımkansızlıklar yok oldu ve o kısı de benı ıstedı bırlıkte olmaya basladık falan. bu sefer de bır sure sonra benım rutın,sıkıcı,ruhsuz hayatımdan ve kısılıgımden sıkılıp benı terk edecek. her turlu depresyona cıkıyor yanı olay.

işe gidiyorum ama sevmiyorum yaptığım işi. her gün problemlı streslı geçiyor. karakter yapıma ters orantıda bır ıs. ısten eve gelince yemek yiyorum işteki problemleri, o gun kendımce yaşadığım rezillikleri düşünüyorum sonra biraz telefona falan bakıyorum sonra da uyuya kalıyorum zaten. ertesi gün yine aynı. ne bir sosyal çevrem var ne bir arkadaşım. tatlı bır kızdan hoslandım onun uzuntusunu yasıyorum bu aralar. bırılerıyle konusmak, sohbet etmek ıstıyorum konusacak kımse bulamıyorum. yalnızlık cok kotu ya bır ınsaın hıc mı sevenı arayanı soranı olmaz arkadas ne bıcım bır ınsanım boyle ben. yıllardır aynı terane yas 25 olacak kucuk de degılız arkadas koca adam olduk artık ama bu ıletısım ozurlulugu, sosyal becerı yoksunlugu benım her seyımı mahvettı. ileriye dair bir beklentim kalmadı bu yüzden.

.