BioShock Infinite (2013) [ANA KONU] (51. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: Zebercet

Ben ilk iki Bioshock oyununda dahi çatışma sahnelerinden sıkılmıştım. Hadi diyelim ilk iki oyunda işin içinde kafayı kırmış zombileşmiş insanlar var, Infinitede bu da yok. Elbette oyun bir tür yürüme simülatörü olsa çoğu insan açıp oynamaz bile ancak cennetten bir köşe diyebileceğimiz böylesi izole bir ortamda Max Payne 3 gibi patır patır adam öldürmek beni daha oyunun başında irrite etti. Keşke böylesi senaryosu ile ön plana çıkan oyunlara bir de yürüme simülatörü tarzı bir mod ekleseler de benim gibi aksiyondan bunalan oyuncular ağız tadıyla dolaşıp kasetleri falan dinlese sadece. Oyunu 2015 gibi bitirmiştim senaryoyu hatırlıyorum ve gerçekten çok özgün, eşi benzeri pek olmayan bir senaryo biliyorum. Ancak işte şu çatışma sahneleri beni soğutuyor. Bunda ikinci kez oynamamın da etkisi olabilir elbette.

quote:

Orijinalden alıntı: unimenam

Hocam bende bazen oyuna sırf çatışma mekanikleri zevkli olduğundan dolayı giriyorum. Karşındaki adamı yakıp tabancayla ardı ardına sıkmak vs. beni 4. oynayışımda bile sıkmadı. Ancak şöyle bir istisna yaşadım sizden farklı olarak ben ilk oynayışımda(2014) çatışmalardan acayip sıkılmıştım. Koştur koştur bitirmiştim oyunu. Tekrardan baştan başladığımda vigorleri kombolamaya, salt bitecek diye düşünmemeye vs. başladığım zaman zevk aldım oyunun çatışma mekaniklerinden. Sizde zorluğu bir tık arttırıp, vigorleri acımadan kullandığınız zaman eğlenmeye başlayabilirsiniz. Fakat 2013 yapımı bir oyun olduğundan dolayı, beklenti de önemli

Alıntıları Göster

quote:

Orijinalden alıntı: Zebercet

Gayet tabii. Zaten oyun çoğu hususta AAA bir oyundan ziyade AA hissiyatı veriyor. Fizik motoru diye bir şey yok. İç mekan gölge ve ışıklandırması diye bir şey yok. Cell shade yapıdaki grafikleri Allahtan abartmamışlar Dishonored gibi. Ben mesela Dishonored'ı sırf o iğrenç grafikleri yüzünden oynayamadım.

Oyunu bitirdim şimdi. Son bölümlerdeki çatışma sahneleri illallah ettirdi. 8 saatte bitmiş. Bir defa öldüm sadece. Season pass alınca bonus materyal verdi onun katkısı oldu sanırım. Normal zorlukta ölmek imkansız gibi bir şey. Senaryo gerçekten çok başarılı. Yüzde yüz özgün diyemeyiz çok farklı eserlere atıflar var ancak işlenişi hoş.

Kuşu okyanus tabanında boğduğu sahneyi anlamadım. Rapture şehrine bağlamak için aşırı zorlama bir sahne gibi geldi bana.

Ha ilk oyunun yerini sonraki iki oyun da tutmadı o ayrı. Orta karar bir oyuncuyum diyebilirim. Half Life 2 fpslerin tepe noktasıdır benim için. Metro serisi ile birlikte Half Life 2'ye en çok yaklaşan oyun Bioshock 1'dir sanırım. Ki distopyaya dönüşen ütopya ürünü olarak da en özgün ve tutarlı distopyalardan biridir. İkinci dünya savaşının getirdiği yıkımdan - hem maddi hem manevi - kaçan özgür düşünceli bir multimilyonerin okyanus tabanına şehir kurması mükemmel bir fikir. Ken Levine bir tür dahi. Sahi bildiğim kadarıyla stüdyo kapatıldı. Sonrasında bir oyun çıkardılar mı ya da çıkaracaklar mı?

Son olarak burial at sea dlcleri için ne diyorsunuz?

Alıntıları Göster

quote:

Orijinalden alıntı: Zebercet

Kötü demedim zaten sağduyulu birinin şu oyuna kötü demesi de olanaksız. Sadece ben ilk oyunu ve ilk oyunun evrenini daha çok sevdim ki bu da kişisel zevktir. Zorluğu arttırmak bir tercihti elbette ancak yapmadım. Oyun süresini uzatmaktan başka bir şeye yaramayacaktı ki ben zaten çatışma sahnelerinin kendisini sevmiyorum, yani işin zorlukla veya vigorları kombinelemek ile alakası yok. Ne kadar az düşman o kadar iyi.

Sanırım dlcler Rapture şehrinin ilk dönemlerini anlatıyor. Hem şimdi baktım süreleri de pek uzun değilmiş. Yarın ikisini de bitiririm diye düşünüyorum.

Evet aslında distopya ve ütopya arasında ince bir çizgi oluyor genelde. Halkın kazandığı paranın yarısını vergi olarak alan radikal bir dincinin yönettiği ülkeye ne kadar ütopya diyebiliriz. Salt görsellik olarak bakarsak evet, ancak insanları kanlı bir devrime götürecek kadar da baskıcı bir rejim bu.

Bu arada aklımdayken yazayım da yarına kadar cevap gelir belki. Ekşide de sordum henüz bir cevap gelmedi. Oyundan sonra detaylı bazı incelemeler okudum ancak net bir şey göremedim. Şöyle ki;

dewitt alternatif evrende nasıl peygambere dönüşüyor anlayamadım. bununla alakalı bir detay verildi de ben mi kaçırdım? yani dewitt ve peygamberi ayıran spesifik nokta tam olarak neresi? dewitt vaftiz edilip ülkeye giriyor amenna, vaftizi reddettiği senaryoda peygamber oluyor demiş biri bu çok saçma geldi bana. hem sonuçta alternatif evren dediğiniz şeyin sonu yok. bu evrenlerden birinde dewitt çocuk yaşta ölmüş de olabilir. o kadar insanın içinden dewitt'in kızını seçmesi de kötü bir tesadüf olsa gerek. ya da zorlama mı demeli?

quote:

Orijinalden alıntı: Zebercet

Okudum o eski mesajınızı şimdi. Ben zannediyorum ki;

O vaftiz sanki columbianin girişinde yapılıyor gibi algiladim ben. Sonuçta columbia kurulmuş dewitt senelerdir peygamber olarak yaşarken bizim girişte vaftiz edilmemiz üzerine bir süreç olarak düşündüm. Oyunun başındaki Columbia girişindeki vaftiz ayrı. Bir de seneler önce dünyada yapılan vaftiz var.

quote:

Orijinalden alıntı: Caped 117 Crusader

Şu oyun lanet konsollar yüzünden yarım yamalak çıkmasaydı bugün hala konuşuyor olacağımız kalitede bir baş yapıt gelecekti. Böylesine harika bir senaryonun güme gitmesi gerçekten üzücü bir durum.

quote:

Orijinalden alıntı: Zebercet

Ağlayacaktım anasını satayım bu nasıl senaryo ya.