|
Bildirim
|
Dostum bundan tam 1 sene önce Kasım ayının başında 1 Kasım da ben de senin gibi askerlik macerama başladım. Benimki senin yerinden kat ve kat daha zordu, acemi birliğim Ispartaydı, usta birliğim ise Tekirdağda berbat bi mühimmat bölüğüydü. Keşke jandarma olaydım, keşke uzun dönem asteğmen olarak gidebilseydim ama nasip değilmiş kısa dönem olarak yaptık geldik. Şimdi grleyim içinde olduğun psikolojiye. Seni o kadar iyi anlıyorum ki, ben de ardımda bi sevdicek bırakıp gittim, kafamda o kadar soru sual vardı ki çıkmazda gibiydim. Hele o son hafta çanta hazırlansın, internetten götürülecekler listesine bakarsın, alışveriş yaparsın, sevdiklerinle son haftanı geçirmenin bilinciyle yaşarsın, bunlar çok zor şeyler ama inan ki bitip geçiyo.
Şimdi sen sanki temelli gidiyormuşsun gibi bi hisse bürüneceksin, yolda hayatı sorgulayacaksın ve birliğinden içeri girdiğinde ilk başta eğlenceli gelecek günü bir şekilde bitireceksin ama akşam olup ranzana yattığında öyle bi psikolojin olacak ki Allahım ben nereye düştüm diyeceksin, sabahın köründe kalkıp kahvaltı sırasına gireceksin, banyo yapamayacaksın, yemek konusunda sıkıntı olmaz ama yemeğini seçemeyeceksin, telefonla istediğin zaman vakit geçiremeyeceksin. Ama bunların hepsi 21 günlük acemi birliği için geçerli. 21 gün sonra yemin törenin olacak, sanki askerliğin bitmiş gibi gelecek şafak sayarken o 21 gün senin için önemli olacak, bende öyleydi 1 hafta dağıtıma geldim aman yarabbim sanki 1 yıl geçmişti... Sonra usta birliğine gideceksin, jandarma olman o kadar büyük avantaj ki, sürekli farklı bişeyler görebilirsin canın sıkılmaz mesela. Ben usta birliğime gittiğimde ilk 1 hafta burda nasıl zaman geçecek diye kafayı yedim. Disiplinse disiplin, spor, eğitim zaten hat safhada. Ama alışacaksın, ne için orda olduğunun, nasıl değerli bi iş yaptığının farkına varacaksın. Çoğu şey mantıksız gelecek, askerde mantık yoktur; emredersiniz komutanım bu kadar, salla gitsin :) Ama orda kurduğun arkadaşlıklar zaman geçirmeye yardımcı olacak, herkesle iyi ol ama KİMSEYE güvenme. Arkanı kendin kolla, çıkarcı ol. Çünkü askerde herkes kendini düşünür bu nokta çok önemli. Ben 6 ay askerlik yaptım, 23 gün acemi, gerisi usta birliğinde geçti. Şafak sıkıştıracak, seni çok zorlayacak. Benim için en en geçmez şafaklar 100, 60 ve son 30 günümdü. Zaten zaman geçtikçe bölüğün taştaşlısı oluyosun, görevin de iyiyse oh değme keyfine. Askerde akilalmaz bir mantık vardır bunu kimse çözemez ama işleyiş böyle, 80-90 sayarken ve daha aşağısında herkes sana iyi davranmaya başlar şafağın biter çünkü. Son 10 gün sinir basacak, kimseyi çekemeyeceksin kimseye tahammülün kalmayacak, sonra bir bakmışsın ki bitmiş. Ben şuan ne mi düşünüyorum; ulan keşke bir daha gitsem bee, en berbat yer de olsa, sürgün yeri de olsa keşke o günlere geri gitsem... :) Zor zamanlar seni bekliyor, ama çaresiz değilsin kardeşim, çare sensin. Sabret ve tadını çıkarmaya bak. Bazısı askerliği gereksiz görür, ama bence askerlik o süre zarfı boyunca sevdiklerinin kıymetini anlamak, sana sevdiklerinin ne kadar değer verdiğini görmek için bulunmaz kaftan. Ben sevdiceğime askerden sonra daha da bağlandım. Askerlik insanı adam eder, sınırları zorlarsın, kendi sınırlarını hem fiziksel hem psikolojik olarak çok zorlarsın ve bu hayat boyu işine yarar. Ben buyum dersin.. Şimdiden Allah yardımcın olsun, sabır versin |
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi DambıIdor -- 24 Ekim 2019; 13:3:3 > |
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Tw Scott -- 24 Ekim 2019; 13:6:52 > |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi vbasic -- 24 Ekim 2019; 18:24:32 > |
|