SİLİNSİN LÜTFEN (2. sayfa)

Kişisel gelişimimi tamamlayamadığımı ve zayıf birisi olduğuma kanaat getirdim normal benim gibi yetişen 3-5 arkadaşım dışında kimse yok onlar da eli ekmek tutmaya başladı artık çoğu evlenecekler ve işin sonunda ben yalnız kalacağım yine 23 yaşındayım üniversiteyi falan yarıda bıraktım askere gidecem tekrardan geldiğimde hazırlanmayı düşünüyorum 1 yıl sonrası ne olur bilmiyorum böyle rezil durum da olmak benim artık hiç hoşuma gitmiyor günde 2 paket sigaralar sabahın 6 sında uyumalar yemek falan yemiyorum sağlık olarak çok bittim sadece bu da bı nevi intihara giriyor sanırım hayatım aşırı sorunlu ama kalkıp hepsini düzelteceğim işte ailem falan 10 yaşından sonra ilgilenmediler hep yalnız başıma büyüdüm yalnız öğrendim birçok şeyi mesela oturup ta ailem benimle 2 kelime sohbet muhabbet etmezdi nasıl geçti okulun günün demezdi babam kumar falan oynardı annem de psikolojikmen bitti 10 yaşımdayken ondan önce çok başarılıydım tabi ilgi alaka kesince bir yere kadar daha devam etti sonrası hep çakılma bulunduğum ortam da pislik içinde Adana da belalı bir mahalledeyim arkadaşlarım falan iyiydi zamanında tam da çocuğun en önemli dönemi olan ergenlikte saçma bir halde buldum kendimi sonrası rezil bir okul hayatı toplasan koskoca sınıfta 3 kişiyle konuşuyordum kimseyle sohbet muhabbetim yoktu lise desen endüstri mesleğe yolladı evdekiler sınıfta 25 erkek 0 kız hal böyle olunca karı kız mevzusundan da koptum daha önceleri en azından sevgilim oluyordu üniversite desen orda daha darma duman oldum para yollamıyordu evdekiler sehirdisindaydim 2 ay boyunca -20 de kaloriferi yanmayan oda da montla yattığımi bilirim battaniye yorgan vs getirmedim diye en son artık yeter lafını üniversite de dedim zaten gelecek adına birşeyler yapamadığım dan bırakıp eve geldim 2 yıldır evdeyim resmen dışarı çıkmıyorum askerde düzelmezsem yine intihar vs etmeyecem doğaya gidecem artık tek başıma ormanda falan avlanarak gittiği yere kadar gidecem