A Clockwork Orange (2. sayfa)

quote:

Orijinalden alıntı: HiGHWAYMOUSE

Bundan belki 7-8 sene önce konusunu okuduğumda ilginç gelmiş izlemeye karar vermiştim. 15 dakika kadar seyredebilmişimdir herhalde. Aklımda adeta maymun gibi hoplayıp zıplayıp orayı burayı dağıtan girdikleri bir evde bir kadına saldırıp üstünü başını yırtıp tecavüz etmeye çalışan adamlar vardı. Ondan sonra kapattım zaten.

Tümünü seyretmediğim için toptan bir değerlendirme yapamam ama beni sarmadı. İzleyenlerin bir sürü iyi yorumunu okumama rağmen devamını izleme isteği bende uyanmadı. Kısacası benim tarzım değil. Sevmedim...

quote:

Orijinalden alıntı: .Antika.

entel olup kızların dikkatini çekmek istersen bu filme 10 de kızları gap

quote:

Orijinalden alıntı: Mütesekkir

Gecenlerde bende izledim cikardigim sonuc;

sistemin acizligini, siyasi partilerin sirf rant saglayabilmek icin suclu insanlarin beyinlerini yikayip robotlastirarak o insanlari insaliktan mahrum etmesi, devlet icerisindeki cikar oyunlari falan filan dersek madalyonun öbür tarafinin da oldugunu anlatan sistemi elestiren bir film. sonucta filmdeki bas karakterimiz camdan atlayarak intihar etmeyi denemeseydi insanlar bu olaydan bir haber olacaklardi.

quote:

Orijinalden alıntı: smyrna

quote: Orijinalden alıntı: Mütesekkir Gecenlerde bende izledim cikardigim sonuc; sistemin acizligini, siyasi partilerin sirf rant saglayabilmek icin suclu insanlarin beyinlerini yikayip robotlastirarak o insanlari insaliktan mahrum etmesi, devlet icerisindeki cikar oyunlari falan filan dersek madalyonun öbür tarafinin da oldugunu anlatan sistemi elestiren bir film. sonucta filmdeki bas karakterimiz camdan atlayarak intihar etmeyi denemeseydi insanlar bu olaydan bir haber olacaklardi.

Guzel aciklamissiniz.

Filmin olumsuz yani sudur. Yonetmenler sinemayi kendi amaci ugruna dikkat cekmek icin oldukca rahatsiz edici bir sekle sokabiliyor. Filmin basrol oyuncusu (Alex olmali) hakkinda toplumun en yozlasmis karakteri desek katiyen yanlis olmaz. Bu nedenle olaylar ustu kapali bir sekilde degil acikca izleyiciye gosteriliyor. Rahatsiz edicilik diz boyu yani. Bu hususta begenmezsin pek ala anlasilabilir, kabulumdur.

Cok sey anlattigini da belirtmek elzem. "Devlet mi? toplum mu? yoksa yozlasma mi?" ucgeninde ilerleyen bir film. Psikoloji ve suc ikilisine dair bir bas yapit olmus. Yigidi oldurelim ama hakkini da verelim.

Her seye ragmen oldukca manidar bu guzide yapima saygi duyulmali. "sacma, rezalet gibi..." tepkilerle ifade etmeyip yapici olmayi deneyelim. Zira ortada emek var ve bunun karsiligini almis bir film goruyoruz.

quote:

Orijinalden alıntı: Jokě

quote: Orijinalden alıntı: .Antika. entel olup kızların dikkatini çekmek istersen bu filme 10 de kızları gap

İlk çıkışta dene bakalım bir kıza, nasıl karakolu boyluyorsun

Not: Zaten banlanmış eleman.

quote:

Orijinalden alıntı: HiGHWAYMOUSE

Bundan belki 7-8 sene önce konusunu okuduğumda ilginç gelmiş izlemeye karar vermiştim. 15 dakika kadar seyredebilmişimdir herhalde. Aklımda adeta maymun gibi hoplayıp zıplayıp orayı burayı dağıtan girdikleri bir evde bir kadına saldırıp üstünü başını yırtıp tecavüz etmeye çalışan adamlar vardı. Ondan sonra kapattım zaten.

Tümünü seyretmediğim için toptan bir değerlendirme yapamam ama beni sarmadı. İzleyenlerin bir sürü iyi yorumunu okumama rağmen devamını izleme isteği bende uyanmadı. Kısacası benim tarzım değil. Sevmedim...

quote:

Orijinalden alıntı: De Profundis

Otomatik Portakal, Stanley Kubrick'in en iyi filmidir. Bazı filmler kitaba benzer, derinlemesine okumak elzemdir. O yüzden kurgusal mainstream(anaakım) filmleri gibi izlenmesi, içeriğinden bihaber kalınmasına sebep olur.

Öncelikle Michel Foucault(Fuko)'nun Hapishanenin Doğuşu adlı o muazzam eseri okunmalıdır Otomatik Portakal'a dair derinlemesine bir analiz yapabilmek için. Foucault, eserinde devletin hapishane sistemini kurmasındaki amacın bireyselliğin önüne geçip kitleselliği yaygınlaştırmasını alır ele. Kişiler hapishanelerde, hastanelerde, askeri kuruluşlarda salt o ideolojik statüye hizmet eden ve haliyle kendi bireysel yaratacılığından ve hünerlerinden bigâne şekilde yaşayan edevatlardır Foucault'ya göre.. Bu sınıflandırmanın gayesi bir makine sistemi gibi insanları fabrikasyon bir köleliğin sadık elemanları kılmaktır.

Her ne kadar kitabın yazarı Anthony Burgess, Kubrick'in uyarlaması için "kafamdaki film bu değildi' dese de; bunun Burgess'in elitist ve marjinal kişiliğiyle alakalı olduğunu gözden kaçırmamalıyız. Kitabına sadık kalan ve neredeyse onu aşacak seviyeye gelen ender filmlerdendir. Strugatsy Kardeşler'in Roadside Picnic'ini Stalker'a çeviren Tarkovsky'yi de anabiliriz burada, her ne kadar o kitaba sadık kalmayıp yarı kurgu bir izlek gütse de.

Alex ve arkadaşları sistemi umursamayıp kendi idealize ettikleri şiddet ve eğlence dolu dünyalarında alabildiğine özgürce yaşarlar. Olumlu yada olumsuz farketmez, kendi güzergâhları doğrultusunda sağı solu dinlemeden nirvanalarını kovalar dururlar. Fakat sistem onları yakalar ve öğütmeye başlar. Burgess'in ve Kubrick'in ana hedefi sistemin bu heykeltraşlığı, ıslahatçılığı ve dönüştürücülüğüne karşı çıkıştır. Pink Floyd'un Another Brick On The Wall klibinde fabrika makinesine giren farklı tipte, boyda ve şekildeki öğrencilerin makinenin diğer ucundan aynı ebat ve renkte sosisler olarak çıkmalarını hatırlayalım. Aynı eleştiri burada da söz konusu. Sistem Alex'in vicdan ve merhamet damarlarını çalıştırmayı denerken, Alex'in kendi duyguları ve ideaları üzerinden değil de devletin ve sistemin değerleri üzerinden bunu yapmaya başlar. Bu da, astım hastasına kuduz aşısı vurmak gibi olur. Astımı önleyeyim derken bir de kuduz aşısının etkisiyle farklı yaralar açar. Alex'i ıslah etmeye çalışan sistem, Alex'i geri dönüşü imkansız olan bir girdaba sürükler. Onu toplumsallaştırır, statüye kurban eder ve bireyselliğinden yalıtır. Pavlov'un köpeklerine de göndermeyi bu yolla yapar Kubrick.

Bürokrasi ve bürokrasi aygıtlarını yerin dibine sokan Otomatik Portakal, bireyselliğin ve kendiliğindenliğin savunucusudur. İnsan kendine sadık kaldığında kötü yada iyi olması farketmez. Fakat başkalarınca ve sistemce toplumsallaşarak maskeli bir iyiliğe bürünmesi, ilkinden daha zararlı ve iyileştirilemez bir travmaya sebep olur. Çünkü taklit yapanın ve maskeleyenin yarası belli değildir ve onun yarasını iyileştirecek eczayı aramak gereksizdir, çünkü ortada yara namına görünen hiçbirşey yoktur. Fakat özünde kötülüğe meyleden ve maskesiz şekilde çırılçıplak bir kötülüğe bürünen kişi, yarasını açık ettiği için sadra şifa kabilinden bir tedaviye sevkedilebilir.

Asırlardır devam eden bireysellik-toplumsallık tartışmalarına balyoz gibi inen bir eserdir Otomatik Portakal. Söylenecek çok şey var lakin fazla uzatmayayım şimdilik. İyi okumak, iyi izlemek, iyi tefekkür etmek gerek üzerine.

quote:

Orijinalden alıntı: De Profundis

Otomatik Portakal, Stanley Kubrick'in en iyi filmidir. Bazı filmler kitaba benzer, derinlemesine okumak elzemdir. O yüzden kurgusal mainstream(anaakım) filmleri gibi izlenmesi, içeriğinden bihaber kalınmasına sebep olur.

Öncelikle Michel Foucault(Fuko)'nun Hapishanenin Doğuşu adlı o muazzam eseri okunmalıdır Otomatik Portakal'a dair derinlemesine bir analiz yapabilmek için. Foucault, eserinde devletin hapishane sistemini kurmasındaki amacın bireyselliğin önüne geçip kitleselliği yaygınlaştırmasını alır ele. Kişiler hapishanelerde, hastanelerde, askeri kuruluşlarda salt o ideolojik statüye hizmet eden ve haliyle kendi bireysel yaratacılığından ve hünerlerinden bigâne şekilde yaşayan edevatlardır Foucault'ya göre.. Bu sınıflandırmanın gayesi bir makine sistemi gibi insanları fabrikasyon bir köleliğin sadık elemanları kılmaktır.

Her ne kadar kitabın yazarı Anthony Burgess, Kubrick'in uyarlaması için "kafamdaki film bu değildi' dese de; bunun Burgess'in elitist ve marjinal kişiliğiyle alakalı olduğunu gözden kaçırmamalıyız. Kitabına sadık kalan ve neredeyse onu aşacak seviyeye gelen ender filmlerdendir. Strugatsy Kardeşler'in Roadside Picnic'ini Stalker'a çeviren Tarkovsky'yi de anabiliriz burada, her ne kadar o kitaba sadık kalmayıp yarı kurgu bir izlek gütse de.

Alex ve arkadaşları sistemi umursamayıp kendi idealize ettikleri şiddet ve eğlence dolu dünyalarında alabildiğine özgürce yaşarlar. Olumlu yada olumsuz farketmez, kendi güzergâhları doğrultusunda sağı solu dinlemeden nirvanalarını kovalar dururlar. Fakat sistem onları yakalar ve öğütmeye başlar. Burgess'in ve Kubrick'in ana hedefi sistemin bu heykeltraşlığı, ıslahatçılığı ve dönüştürücülüğüne karşı çıkıştır. Pink Floyd'un Another Brick On The Wall klibinde fabrika makinesine giren farklı tipte, boyda ve şekildeki öğrencilerin makinenin diğer ucundan aynı ebat ve renkte sosisler olarak çıkmalarını hatırlayalım. Aynı eleştiri burada da söz konusu. Sistem Alex'in vicdan ve merhamet damarlarını çalıştırmayı denerken, Alex'in kendi duyguları ve ideaları üzerinden değil de devletin ve sistemin değerleri üzerinden bunu yapmaya başlar. Bu da, astım hastasına kuduz aşısı vurmak gibi olur. Astımı önleyeyim derken bir de kuduz aşısının etkisiyle farklı yaralar açar. Alex'i ıslah etmeye çalışan sistem, Alex'i geri dönüşü imkansız olan bir girdaba sürükler. Onu toplumsallaştırır, statüye kurban eder ve bireyselliğinden yalıtır. Pavlov'un köpeklerine de göndermeyi bu yolla yapar Kubrick.

Bürokrasi ve bürokrasi aygıtlarını yerin dibine sokan Otomatik Portakal, bireyselliğin ve kendiliğindenliğin savunucusudur. İnsan kendine sadık kaldığında kötü yada iyi olması farketmez. Fakat başkalarınca ve sistemce toplumsallaşarak maskeli bir iyiliğe bürünmesi, ilkinden daha zararlı ve iyileştirilemez bir travmaya sebep olur. Çünkü taklit yapanın ve maskeleyenin yarası belli değildir ve onun yarasını iyileştirecek eczayı aramak gereksizdir, çünkü ortada yara namına görünen hiçbirşey yoktur. Fakat özünde kötülüğe meyleden ve maskesiz şekilde çırılçıplak bir kötülüğe bürünen kişi, yarasını açık ettiği için sadra şifa kabilinden bir tedaviye sevkedilebilir.

Asırlardır devam eden bireysellik-toplumsallık tartışmalarına balyoz gibi inen bir eserdir Otomatik Portakal. Söylenecek çok şey var lakin fazla uzatmayayım şimdilik. İyi okumak, iyi izlemek, iyi tefekkür etmek gerek üzerine.