Merhaba forum.. uzun zamandır forumu takip ediyorum tek sevdiğim ve vakit geçirdiğim yer olabilir... bu yazacaklarım internette'ki son ayak izimdir ve bu dünya'da hiçbirşey bırakamadım en azından bir notum kalsın istiyorum ve burayı doğru buldum..20 yaşındayım adım umut bilincim açık ve depresif bir halde'de değilim... Size biraz kendimden bahsedeyim okul hayatım yok neredeyse tamamen yanlızlık yüzünden ve insanlara daha fazla katlanamadığım için bıraktım çünkü daha o zamanlar kendimi öldürme düşüncem vardı.. Okul yıllarım eziyet ile geçti lise 2'ye kadar.. Peki neden? Sadece tipsiz olmam mı? sessiz olmam mı? İyi bir görünüşümün olmaması mı? Nedir beni bu kadar dışladığınız faktör ? ben size ne yaptım? Okul hayatım gibi hayatım da böyle geçti sürekli ezildim dışlandım üzüldüm şu anda düşündüğümde bir kez dahi mutlu olduğumu hatırlamıyorum ve bu erkek halimle her gece ağlamaktan sabah tokat yemiş gibi kalkmaktan bıktım... Ben kötü biri değilim aksine sizin tabirinizle saf ve iyi bir insanım. Ama siz insanlar beni hiç insandan saymadınız insandan sayılmam için iyi bir vücudumun iyi bir tipimin iyi bir gücümün iyi bir rütbemin olması şart mıydı? Demek ki şartmış. Bırakmadınız ki yaşayayım.. Koca bir fili attığınız oklarla devirdiniz bravo size.. Hiç neden insanlığıma bakmadınız'ki? Belki yüreğim güzeldi' Neden hep dış görünüşümü gördünüz ki? Çok eziyetli olsa da Anladım bana yer yok sizin aranızda. Hayatım'da yıldızlar kadar çok boşluk oldu bir şeyleri doldurayım diye'de bahis illetine bulaştım bir de buradan darbe yedim. Artık o kadar çok canım yanıyor ki dayanamıyorum sanki sürekli karnıma bıçak saplıyorlar. En çok zoruma giden de hayatta hiçbir istediğimi yapamayarak gitmek olacak.. size de yük olduysam kusuruma bakmayın. Artık hiçbirşeye yük olmayarak gidiyorum bugün yarın Hoşçakalın..