Profil: karacabey2013 | DonanımHaber Forum

Şimdi Ara

@karacabey2013

Takip Et 1 takipçi

Özel Mesaj

Çavuş

25 Mart 2015
Tarihinde Katıldı

Takip Ettikleri
1 üye

Görüntülenme
Toplam: 37 (Bu ay: 0)

Fırsat Ekle

Gönderileri

Tümü (9)

Sadece Konular (9)

Sadece Bağlantılar (0)

karacabey2013 (Şaban Karaca) · Konu Dışı altına konu açtı. 8 yıl

Google Play Kitap Ortağı Merkezi

Yanıt Yok

Yanıtla

Favorilere Ekle

karacabey2013 (Şaban Karaca) · İngilizce altına konu açtı. 9 yıl

İngilizceye Merhaba Deyin!

5 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

karacabey2013 (Şaban Karaca) · YDS altına konu açtı. 9 yıl

İngilizcen sıfırsa, öğrenemiyor ve kursa para vermek istemiyorsan aşağıdaki adımları uygula:

Hemen gir DUOLINGO.COM sitesine kendine hesap aç ve "Türkçe bilenler için İngilizce" bölümüne gir.

Bunun yanında kendine 2 adet spiral defter al.
Birisi: KELİME DEFTERİ
Birisi: KONU ANLATIMI / GRAMER

Siteden çalışmaya başla. Seviyen çok düşükse teste falan girme birinci dersten başla. İlk bir hafta hızlı hızlı bitir konuları. En azından ilk bölümü bitir.

Daha sonra bilmediğin her kelimeyi defterine not et. Bu kelimelere her akşam 30 dakika çalış.
Kendine küçük kelime kartları da hazırlayabilirsin.

Sonra hemen internetten İngilizce pop müzik indir, 5-10 tane farketmez.
O şarkıların "lyric"lerini indir. Şarkı sözleri yani. Bilgisayarda da olur telefonda da. Bir hafta boyunca bu şarkıları dinle, anlamaya çalış.

Gir youtube'a. Çizgi Film Ya da aramaya Cartoon with subtitle yaz. Çıkanları izle. Ya da Avatar dizisine başla ama birini mutlaka yap.

Essential Gramer in Use diye bir kitap var. İngilizce gramerinin temeli o kitaptır. İkinci elini al o kitabın 20 lira civarıdır büyük ihtimalle.

Kendine bir program belirle ve ona uy. Aşırı abartma sıkılırsın,çok da gevşek bırakma gelişemezsin.

Yardıma ihtiyacın olursa bana her türlü soruyu sorabilirsin. İngilizce Rehberi

Konuyla ilgili bir kitabım var. Dil edinimi ile ilgili tüm ipuçları ve yöntemler içinde mevcut bir incele istersen.

"Yabancı Dil Öğrenimine Farklı Bir Bakış" Google Play

Arkadaşlar YDS'ye dair sadece bir test çözdüm ve sınavdan 91,25 puan aldım. Uzun süredir İngilizce üzerine ve yabancı dil öğrenimi ile ilgili araştırma yapıyorum. Vaktinizi de naktinizi de boş yere harcamayın. Emek verirseniz kendi başınıza bile yapabilirsiniz. Herkese başarılar.

1 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

karacabey2013 (Şaban Karaca) · Diğer Diller altına konu açtı. 9 yıl

Sıfırdan İNGİLİZCE Öğren

4 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

karacabey2013 (Şaban Karaca) · Kitap Üzerine Sohbetler altına konu açtı. 9 yıl

Hikâyeme Yorum Yazar Mısınız? 2

Vefanın Yâri

“Türk kartallarının gölgesinde yeni bir hayata kavuşan binlerce insan Tanrı’sına şükrediyor.”

Rauf DENKTAŞ

Kısım 1

“Adım Cengiz idi. Soyadım Topel. Gün geldi, vefasızlıktan korkuma, cehennemim koynuna girdim Kıbrıs’ta. Gün geldi, geri dönmedim. O gün, şehadete uzanan kutlu yolu izledim.”

Kamelyada oturmuş düşünüyordu herkes. İçimizde bir sıkıntı, havada bir endişe vardı. Korku değil yalnızca kaygıydı hissettiğimiz. Hüseyin ağabeyin kolu brifinge alınırken uçakları bombalarla donatılıyordu. Pist başına giderlerken içimde garip bir ürperme hissettim, ağzımı bıçak açmıyordu. Hepsiyle vedalaştık, çünkü her pilot bilir ki havalanan uçağının yere inme garantisi yoktur ve her pist şahadete uzanan kutlu bir yoldur. Haklar helal edildi ve yükseldiler semaya doğru. Biz yine bekledik, yine bekledik.
Ve haber geldi. Uçacakların isimleri sayıldı. Bu liste benim adımla başlıyordu. Akşam beşe doğru brifinge girdik. Muhsin paşa , detaylıca anlattı her şeyi. Hedef bilgileri, planlar ve istihbarat bilgilerini aldık. Bir tek soru bile sormadım. Cebimize atıp harekât planlarını çıktık salondan. Diyecek söz yoktu, “Haydi, arkadaşlar gidelim” diyebildim sadece.
Paraşütlerimizi alıp çıktık dışarı. Gönlüm daralıyordu. Hepsiyle tek tek kucaklaşmak istiyordum dostlarımın. Helalleşip biz de atladık F-100’lerimize ve göğe çıkan yolu izledik.
Uçağın içinde hayatımın en büyük baskısını yaşıyordum. O an orada öleyim de bu sorumluluktan kurtulayım dedim. Ama görev demiştik bir kez adına ve onu yerine getirmek için gözbebeklerimizden son ışık tanesi de kayboluncaya kadar savaşacaktık. Saat iyice ilerlemişti. Gün ölüyordu, güneş düşüyordu.
Tayyaremi kalbim olarak görmüştüm hep ve o vurulursa benim yaşamamın imkânı yoktu. Onu yüreğim bilip öyle çıktım her uçuşa, şimdi de onunla ölüme uçuyordum.
Kaş’ın üzerinden Kıbrıs’a doğru manevra yapıp deniz seviyesine indik İngiliz radarlarına yakalanmamak için. O ara telsizden “Tık tık” sesi geldi. Yüreğim canlandı bir an. Ben de cevap verdim aynen: “Tık tık” Hüseyin ağabeyin endişesi çıkmıştı yüreğimden.
Vakit gelmişti. Hedef bölgeye yaklaşıyor, savaşa giriyorduk yavaş yavaş. Ateşler vardı her yanda, deniz kalabalıktı. Brifingde bahsedilen hedefleri belirleyince bir patern oluşturduk. Güneş arkamızda kalacak şekilde dalacaktık hedeflere doğru. Kalbim, bulunduğu yükseklikten memnun değilmiş gibi fırlayıp bedenimden daha da yükselmek istiyordu sanki. Tam bir mahşerdi burası. Her yerden ateş ediliyor, kıvılcımlar birbirine karışıyordu. Savaş değil, tamı tamına bir cehennemdi…
Zordu, bütün bunları kaldırmak çok zor. Ölmemeliydim, görevimi bitirene kadar. Yaşamalıydım çünkü Türk’ün bana ihtiyacı vardı. İşte bu yüzdendi bütün korkum, bu yüzdendi bütün endişem. Yoksa ben daha on dört yaşımda feda etmiştim bu hayatı milletime…
Zaman yavaşlıyordu artık. Her saniye uzadıkça uzuyordu. Hedeflerle göz teması kurduk. “Bir çekti.” dedim. Ardımdan İzzet “2 çekti” dedi ve diğerleri de onu izledi.
Zaman geldi. Kulağımda annemin sesi yankılanıyordu. Her şey hafızama hücum etmeye başladı. Çocukluğumdan pilotluğuma kadar her an canlanıyordu gözlerimde. Dostlarımın “tottoroş” deyişleri yankılandı kulaklarımda. Ablam geldi aklıma, evlenecekti… Ya göremezsem? Annem evde beni bekliyordu… Ya dönemezsem? Kuleli’yi özledim bir an. Boğaza baktım dertli dertli. İç bahçede dolaştım hüzünlü ve kederli. Sonra çıktım Bayraktepe’ye, birer birer selam çaktım dostlarıma.
Mahşerin içine daldım. Her yandan uçaksavar mermileri... Yükselen dumanlar… Bir güneş batıyordu ufukta, ben dalıyordum ölüme. Gözükmüyordu hiçbir şey ve ben daha da alçalıyordum. Emniyetli irtifaının altına iniyor , hedefimi ıskalamak istemiyordum. Uçaksavarlar haykırıyordu, ben aldırmıyordum. Uçaksavardan kaçıp milletimi yüzüstü bırakacak değildim. Bombamı, dokunup lövyeme, bırakıyordum sinelerine ve ben de dalıyordum içlerine. Telsizden Altan’ımın sesi geliyordu. “Helal olsun komitan, vurdun.” Bir mermi düşüyordu yüreğime, yüreğim gülüyordu. Bazen sevmek, fedakârlık yapmaktı. Bazen sevmek, sevdiğin için ölmek demekti.

Kısım 2

Bir fısıltı geldi gökyüzünden. Bir fısıltı ki, koca bir dehşet oldu değince yüreğime. Tayyaremi yaralayan o fısıltının nelere mal olacağını çoktan biliyordum. Her şey ona göre ayarlı idi. Tüm hayat onun eline sunulmuştu bir bakıma. Tutunamadı yüreğim bu kadar yüksekte daha fazla. Alçalmaya başladı bedenim, yükselmeye başlayan ruhuma inat. Vurdu yüreğimi bir Rum, yaraladı tayyaremi. Düştüm ve düştüm. Telsizim bağırıyordu bana: “Cengiz yüzbaşım, uçağından dumanlar çıkıyor, atla!” “Yüzbaşım cayır cayır yanıyorsun atla” Güm güm atan kalbime rağmen süzülüp duruyordu hayallerim. Elim, uzanırken fırlatma koluna doğru, zamanın ne kadar uzun, hayatın ne kadar kısa olduğunu anlıyordum. Geçmiyordu saliseler, bitmiyordu tufan. Her yerden top yağıyordu. Bir kopuş… Yüreğimi geride bıraktım, tayyareme ihanet ettim. O kayboldu ufukta, ben kayboldum ümitsizlikte. Kafam çalkalanıyordu. Öyle bir mahşerdi ki, kaybettim bütün şuurumu. Öyle bir mahşere, vatan evladı için girdim, milletim için, gelecekte bana vefasızlık etmeyeceğini bildiğim Kıbrıslılar için girdim. Ve işte şimdi ölüme doğru düşerken de pişman değilim!
Etrafıma bakmaya çalışıyorum. Göremiyorum neresi Türk’ün toprağı, neresi Rum’un. Vücudum bir kuru yaprak gibi oradan oraya savruluyor. Büyürken yeryüzü gözümde, küçülüyor hayatın değeri. Elim uzanıp açıyor paraşütü. Sarsılıyorum, ama bu cehennemin beni sarstığı kadar değil. Korkuyorum, ölmekten değil, belki yurduma vefasızlık etmekten.
Rum’un toprağına iniyorum. Türk sınırı ötede kalıyor, bana da yapacak iki şey: canımı kurtarmak için kaçmak ya da cebimdeki planları yok etmek. Önemli olanla başlıyorum; çıkarıp planları yakıyorum. Gelecekler. Rumlar gelecek ama benim Türk’üm de gelecek. Gelecekler. Benim onları kurtarmaya geldiğim gibi, onlar da beni kurtarmaya gelecekler. Deli gibi koşuyorum Türk topraklarına doğru. Gelecekler. Diğerleri ne yaptı diye merak ediyorum: “Kâmil yüzbaşı vuruldu mu?”, “İzzet isabet aldı mı?”, “Altan kaçabildi mi o ateşin içinden?”. Gelecekler. Ya Rumlar yetişirse bana, ben sınırı geçemeden? Gelecekler. Silahımı çıkarıp ateş ediyorum Rumlara. Gelecekler. Ya işkence yaparlarsa konuşmam için? Gelecekler. Evet, gelecekler. Biliyorum, gelecekler. Koşuyorum ama korkmuyorum. Kaçıyorum ama endişeli değilim. Elbette ki Kıbrıs Türk’ü gelecek. Elbette kurtaracaklar beni.
Arkamdan bir cip yaklaşıyor. Ben son kurşunumu da harcayana kadar savunmaya çalışıyorum kendimi. Koşuyorum ama cip bana yetişiyor. Kapıları açılıyor ve Rumlar iniyor içinden. Beni bir hışımla atıyorlar arabanın içine. Bağırıyorlar. Hiçbir şey anlamıyorum. Yalnızca öfke var yüzlerinde ve gülüyorlar, bir avı yakalamanın mutluluğu içinde. Ardıma bakıyorum, Kıbrıs Türkünün gelmesini bekliyorum…

* * *

Bir hastaneye yatırıyorlar beni. Endişeliyim, çünkü savaşın gidişatını bilmiyorum. Pervasızım çünkü canımın, vatanımın yanında bir ehemmiyeti yok. Muayene ediyor beni Rum doktor. Bir süre sonra askerler gelip doktorla bir şeyler konuşuyorlar. Kızgınlar, bağırıyorlar. Belli ki doktor, istediklerini yapmıyor. Bağırıyor askerler, sürekli ve nefretle. İçlerindeki kini savuruyorlar. Yüzyıllardır içlerinde büyüttükleri nefreti döküyorlar. Yine beni bir arabaya fırlatıp başka bir yere götürüyorlar. Kulaklarımda bağırışları, bedenimde nefret dolu dipçik darbeleri…
Bir manastırın içine atılıyorum. Sadece askerler değil, belli ki daha üst rütbeli subaylar da geliyor. Sesleri çok çıkıyor, ben onları az dinliyorum. Korkuyorum, acı çekmekten değil, sırrımı ifşa etmekten. Görevimi tamamlayamamaktan korkuyorum, çektiğim işkencelerden korkarak. Ama olmuyor işte öyle bir şey, işkencelerine aldırmıyor yüreğim. Bir subay var, Türkçe biliyor ama dediklerini ne dinliyor, ne de duyuyorum. Söyle diyor, söyle. Yalnızca istihbarat bilgilerini istediğini sanıyor. Oysa benden canımı istiyor. Vermiyorum canımı böyle korkak gibi, sonunda acılarla verecek olsam da…
Loş bir odada, karanlık bir kinin içine atıp beni, büsbütün nefretle başlıyorlar. Vuruyorlar, kırıyorlar. Bağırışları haykırışlara dönüşüyor, darbeleri ise intikama. Hiçbir tarihin hiçbir döneminde gördükleri işkencelerin, barbarlıkların intikamını alıyorlar. Ellerinde sopalarla silahlarla bana döküyorlar içlerindeki çürümüş hisleri. Yüzümde patlıyor darbeleri, gözüm sızlıyor. Sırtıma indiriyorlar bir diğerini, kemiklerim paramparça oluyor. Bir yerlerden hayaller yükselip zihnimi kaplıyor. Karanlığın içinde vücuduma inen darbelere bakmıyorum, bağırışlarını duymuyorum. Gözlerimi kapayıp boğazdan geçen gemilere bakıyorum, dostlarıma bir selam verip geçiyorum. Bir içtima oluyor kış günü, ben Ankara’nın ayazında üşüyorum. Oysa şimdi bedenim ateşler içinde. Gözlerimi aralayıp bakıyorum, boynuma indiriyorlar bir başka darbeyi. Ellerim bağlı, kaldırıp atıyorlar yere. Yüzüstü düşüyorum. Bacağımda bir yangın başlıyor, ateş etmişler işte sesi yankılanıyor. Ne kadar zor olmalı bunca kini beslemek, ne kadar zor olmalı insanlığı bunca terk etmek…
Artık hissetmiyorum vücudumu ama kalbim yanıyor. İçim acıyor. Kurtarmaya geldiğim fedailerin beni yüzüstü bırakmasına tahammül edemiyorum. Vuruyorlar, kırıyorlar, ne yaparlarsa yapsınlar, hiçbir şekilde acımıyorlar. Kemiklerim kırılıyor sırtımda, yüzüme dipçikler iniyor. Hissetmiyorum artık bedenimi çünkü ruhum rahat ediyor. Ve sonunda bir sızı sırtımda, ciğerlerimi delip geçiyor. Bir sızı ki, Rum’un mermisi değil, gözümü yolda bırakıp beni kurtarmaya gelmeyen Kıbrıs Türkü düşürüyor gönlüme.

* * *

Gözlerimi açtığımda kendimi yine bir hastanede buluyorum. Yine Rumlar var başımda, yine benim sesim çıkmıyor. Konuşmuyorum, konuşmak istemiyorum artık. Türkçe bilen bir hemşire beni konuşturmaya çalışıyor, bilgi almak istiyor. Ama ben onlar içerdeyken gözlerimi yumuyorum. Yanımda Kıbrıslı bir Türk var. Vurulup buraya yatırılmış bir mücahit. Ama ben onu da yalnızca dinliyorum. Arada bir pansumanımı değiştiriyorlar. Ciğerim yanıyor, bedenim acıyor, yalnızca inliyorum. Artık gönlüm rahat, huzur içinde uyuyorum. Ben teslim etmeden ruhumu asıl sahibine, gönlümden son bir vefa dökülüyor: “Vatan sağ olsun.”

Dipnotlar

1. 08 Ağustos 1964, Cumartesi gecesi Rauf DENKTAŞ’ın defterine düştüğü nottan alıntıdır.
2. Kol: Havacılıkta her bir uçuş grubuna verilen isim.
3. Tümg. Muhsin BATUR
4. Ütğm. Şevket YAVUZ
5. (E) Hv.Plt.Yb. Altan UÇAK aynı tarihli görüşme
6. Bu işaret Yzb. Hüseyin ÇAPOĞLU’nun Kıbrıs’taki görevini tamamlayıp dönmekte olduğunu ve TOPEL’in uçuş koluna başarı dileklerini bildirmektedir.
7. Ütğm. İzzet ÖZTARHAN
8. Cengiz TOPEL’e silah arkadaşlarının verdiği takma ad; (E) Hv.Plt.Alb. Vasıf SAYIN’ın HHO Öğrencisi Emin KURT’a 1992’de gönderdiği yazıdan
9. Tom COPPER, Cyprus 1955-1974
10. (E) Hv.Plt.Yb. Altan UÇAK aynı tarihli görüşme
11. (E) Hv.Plt.Tümg. Yaşar DEMİRBULAK aynı tarihli görüşme
12. (E) Hv.Plt.Yb. Şevket YAVUZ aynı tarihli görüşme
13. Said TERZİOĞLU, “Kahraman Pilot Cengiz TOPEL”, Gaziler Kahramanlık, Fikir ve Kültür Dergisi, Yıl:2, Sayı:5 s.25
14. Güzelyurt Rum Hastanesi; bugünkü adı Cengiz TOPEL Hastanesi’dir.
15. Güzelyurt Rum Manastırı, bugün Cengiz TOPEL Müzesi olarak ziyaretçilerini ağırlıyor.
16. Otopsi raporuna göre Cengiz TOPEL’e arkadan iki el ateş edilmiştir. Otopsi raporu: Hv.Plt.Yzb. Cengiz TOPEL Şahsi Dosyası, Hv.K.K. Per. Bşk. Arşiv Şb.Md.lüğü Kayıt No:423
17. Lefkoşa Rum Hastanesi
18. Mücahit Osman GAZLER kastedilmektedir.
19. Said TERZİOĞLU, “Kahraman Pilot Cengiz TOPEL”, Gaziler Kahramanlık, Fikir ve Kültür Dergisi, Yıl:2, Sayı:5 s.20–26; Osman GAZLER, Cengiz TOPEL’in hastaneye geldikten sonraki ilk ve son sözünün “Vatan sağ olsun!” olduğunu bildirmiştir.

Hikayenin yazılmasında Hv.Svn.Bnb. Emin KURT’un “Kıbrıs Şehidi Hv.Plt.Yzb. Cengiz TOPEL ve 1964 Kıbrıs Hava Harekâtı” adlı eserinden istifade edilmiştir.

13 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

karacabey2013 (Şaban Karaca) · Kitap Üzerine Sohbetler altına konu açtı. 9 yıl

Hikâyeme Yorum Yazar Mısınız?

Hikâye yazmaya çalışıyorum ama yorum yapacak ve edebiyatla ilgilenen pek fazla dostum yok. Geri dönüte ihtiyacım var. Şimdiden teşekkürler.

Mavi - Yeşil

Bulamıyorum, sanki yok olmuş gömleğim. Sadece yirmi dakika kaldı ve hala ortalarda yok. Bütün çekmeceleri arıyorum, yok. Çamaşır dolabını altüst ediyorum, yok. Bulmam gerekiyor, arıyorum ve sonunda vazgeçiyorum. Tam dönüp tişörtümü alacakken, yatağın üzerinde görüyorum gömleğimi. Bir çırpıda giyinip merdivenlere doğru atılıyorum. Koşarak iniyorum alt kata ve bir kutlamayla karşılaşıyorum. "İyi ki doğdun Furkan!" diye ritim tutuyor annem ve kardeşim. Küçük bir tebessüm bırakıyorum ikisine ve pastama, ama kalmak için zamanım yok. Kapıya doğru yöneliyorum ve arkadan annem kolumu yakalıyor. "Yavrum nereye? Senin için pasta..." demeye kalmıyor, bağırıyorum: "Anne işim var." Böyle ayrılıyorum evden.

Soğuk sokak. Montumu unutmuşum, umursamıyorum üşümeyi. Onun için olunca üşümek hoş geliyor. Hayatımın en güzel günlerinde beni, o çok sevdiğim yalnızlığa, başbaşalığa çağırıyor. O beni unutulmaz parkımıza çağırıyor doğum günümde. İşte anlıyorum onun aşkının, seçemediğim insanlara olan sevgimden daha üstün olduğunu. Nasıl olur da her derdimi anlayan, her umudumu paylaşan sevgilimin varlığını önemsiz kılarım, beni umursamayan tekdüze ailemin yanında?
Mavi yeşil gözlerini gördüm. Ellerini tutup öptüm sevgilimi… Mutsuz görünmek istiyor sanki. Hiçbir şey sormuyorum, yapacağı sürprizi doya doya yaşamak için. Belki bir kutlama olacak az sonra, belki onlarca insan dolacak bu parka. Ellerinde hediyelerle kutlayacaklar doğum günümü. Hepsini sevgilim ayarlamış olacak. Onu en çok sevdiğim yönüyle gözükecek: onun beni benden çok düşünmesi. Neden diyorum, neden burada onun aşkını yaşamak varken evde umutsuz bir hayata kalayım? Yalnız o dinliyor benim gözlerimi, her derdimi avutabiliyor o güzel gözleriyle. Ben hayatta en çok onu seviyorum.

Uzun süren sessizliği o bozuyor. Diyor ki söylemem gerekenler var. “İzmir’e gideceğim.” Seviniyorum, beraber gidelim diyorum. Önce acı acı bakıyor bana ve sonra içimi yakıyor. “Anlamıyorsun! Dönmemek üzere gidiyorum. Demiştim ya, müzik grubuna katılacağım. Yeni bir hayata başlıyorum. Bu aşk ise küçük bir hevesti ve bu yeni hayatta yeri yok.” Gerisi gelmiyor ya da ben duymuyorum. Sonunda kalkıp gidiyor, ben kalıyorum. Onun gözleri bende, benim umudum onda kalıyor.
Koşuyorum, sonu olmayan bir yere doğru. Yağmur başlıyor, bardaktan boşalırcasına, hatta gözyaşlarım gibi. Eve varıyorum. Kapı, merdivenler, odam, yatak, en son yastığımı görüyorum, yavaş yavaş ıslanan yastık…

Mavi yeşil gözlerini gördüm. Ellerinin içinde kayboldu elim. Şefkati duydum ellerinde, sevgiyi duydum. İşte uğruna ölebileceğim, beş ay önce tanıştığım birinden daha fazla güvenebileceğim kadın. Her ihanetime göz yumabilen, bensizliğe tahammül edemeyen, beni benden çok, her şeyden çok seven kadın… Benim gerçek sevgilim…
Seni seviyorum annem.

9 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

karacabey2013 (Şaban Karaca) · İngilizce altına konu açtı. 9 yıl

Sıfırdan İNGİLİZCE Öğren

6 Yanıt

Yanıtla

Favorilere Ekle

karacabey2013 (Şaban Karaca) · Kitap Önerileri/Tavsiyeleri altına konu açtı. 9 yıl

E-kitap Tavsiyeleri

Yanıt Yok

Yanıtla

Favorilere Ekle

karacabey2013 (Şaban Karaca) · Kitap Üzerine Sohbetler altına konu açtı. 9 yıl

E-kitap önerileri

Yanıt Yok

Yanıtla

Favorilere Ekle

Hakkında

Konum: tr

Forum İmzası:

Sıfırdan İngilizce öğrenmek çok kolay! İngilizce Başlıyor kitap serisi sayesinde anlaşılır, kolay, hızlı ve etkili bir şekilde İngilizce öğrenebileceksiniz. Gramer kurallarını basit ve anlaşılır bir dille anlatan gramer kitabımız ve İngilizce Diyaloglar, Şarkılar ve Hikayeleri içeren ek kitaplarımızla İngilizceye Merhaba deyin! İngilizce Başlıyor I - Başlangıç

Resimler

https://forum.donanimhaber.com/cache-v2?path=https%3a%2f%2fforum.donanimhaber.com%2fstore%2fb2%2f67%2fee%2fb267ee250697ad1b0d97438d3e1f2374.jpg&t=1&text=0&width=87

12 Galeride Göster

Temel Bilgiler ve İstatistikler

Aktiflik: Şu anda DH'de değil
Son Giriş: 7 yıl önce
Son Mesaj Zamanı: 8 yıl
Mesaj Sayısı: 68
Gerçek Toplam Mesaj Sayısı: 73
İkinci El Bölümü Mesajları: 1
Konularının görüntülenme sayısı: 2.591 (Bu ay: 37)
Toplam aldığı artı oy sayısı: 20 (Bu hafta: 0)
En çok mesaj yazdığı forum bölümü: Kitap

Mesajları

İkinci El Referansları