Şimdi Ara

İleride çok başarılı olacağım diye düşünüyorum

Bu Konudaki Kullanıcılar:
1 Misafir - 1 Masaüstü
5 sn
5
Cevap
2
Favori
280
Tıklama
Daha Fazla
İstatistik
  • Konu İstatistikleri Yükleniyor
0 oy
Öne Çıkar
Sayfa: 1
Giriş
Mesaj
  • İleride çok başarılı olacağım diye düşünüyorum. Böyle düşününce rahatlıyorum, ama artık anlıyorum ki bu kendimi rahatlama yolundan başka birşey değil. 16 yaşında herşey mümkünmüş gibi gelirken 22 yaşıma geldim, şuan herşey imkansız gibi geliyor. Bunda ailemin taktığı çelmenin de payı büyük tabiki, beni istemediğim bölüme gönderdiler, sonra ben üniversiteyi bırakıp başkasına geçtim, şuan istediğim yerdeyim ama arkadaşlarım mezun oldu. Ben daha 2.sınıfa yeni geçtim.

    İşte sorun da burada gibi, 16 yaşında herşey mümkün gibi görünüyordu, o zamanlar kilo problemim yoktu. Şuan hem umutsuzluk var içimde, hem de kilo problemim var. Ayrıca boy problemi de var, boyum 1.74. 16 yaşındayken daha nasılsa uzarım diye düşünüyordum, ama kazın ayağı öyle çıkmadı. Uzamadım sonuç olarak. Bilmiyorum belki egzersizlerle 2 santim de olsa uzar mıyım ama arkadaşlarımın arasında genelde kısayım.

    Hele ki uyuz olduğum bir tip var ki tam benim istediğim boya sahip. 1.80 boyunda, ben 1.80'i hep ideal olarak görmüşümdür. Bilmiyorum belki de uyuz olduğum kişiyi kıskandığım için onu hedef belledim ama. Hatta öyle ki şuan bir olay olsa benim yanımda, örneğin marketteyken marketi soysalar, ve polis gelip görgü tanığı olarak bana sorsa, suçlunun boyunu santimine kadar söylerim. Bu boyu o kadar taktım ki, artık 100 metreden gördüğüm insanın boyunu santimine kadar görebiliyorum. Birkaç defa yeni tanıştığım kişilerle boy muhabbeti yaparken, "sen şu kadarsındır" felan dediğimde genelde şok oluyorlar, çünkü tam olarak tutuyor. Yani söylemeye çalıştığım şey o kadar taktığım şeyin yanında bir de boy takıntısı var. Hadi kilo çözülebilir birşey, ama 22 yaşından sonra kaç santim uzayabilriim ki? Haksız mıyım?

    Bir de sanki gençliğimin en güzel yılları depresyonda geçti gibi geliyor, kendimi 18-22 yaşları arasında depresyonda saysam çok da hatalı olmam. Bu benim uydurduğum birşey değil bu arada onu da belirteyim de, psikiyatr'a gittim ilaç verdi, sonra içmeyi bıraktım felan. İlaç manyak etti, o yüzden ilaç içmemeye kararlıyım. OKB vardı, ikinci kez başka psikiyatr'a gittiğimde OKB'nin yanında depresyon muhabbeti de döndü. Ama daha fazlasının olduğuna eminim, tahmin etmem gerekirse Narsisistik kişilik bozukluğu olabilir, Bipolar olabilir. İşte herneyse hayatımın en güzel yılları geçip gitti gibi geliyor, zengin ailelerin çocukları o yaşlarda eğlenip gezip tozarken, benim oturup kendi kendimi bunaltmakla, kara kara düşünmekle geçti. Ve işin kötü yanı o zenginlerin çocuklarının çocukları da aynı hayat standartını sürdürecek. İşte bense sanki ileride istediğim başarıyı elde edemeyecekmişim gibi geliyor.

    Bazen çok aşırı manyak gibi yüklensem çalışmaya diyorum (üniversite sınavındayken yapıyordum), acaba başarılı olabilir miyim? Başarılı olsam bile zengin olabilir miyim diye düşünüyorum. Sanırım bir ayette yada hadiste Allah'ın zenginliği istediği kişiye verdiği gibi söz var. Bu söz de beni üzüyor açıkcası. O kadar çalışıp kafa patlatıp, şansın başkasına gülmesi bana koyar şahsen.

    Ha bide arkadaşım da yok, ama o başka konunun konusu. Okuyanlara teşekkürler.

    Ekleme: profilde yazan 1999 doğum tarihi geyik amaçlı olup gerçeği yansıtmamaktadır, zaten yazıdan anlaşılır kaç yaşında olduğum



    < Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Juckie -- 14 Temmuz 2014; 3:25:40 >







  • Hayırlısı be gülüm...

    < Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
  • Dengeli gitmeye özen göster. 7 kazanacağına 5 kazan hem bugünü yaşa hem yarını.
  • efsane konu hala takipdeyim
  • 
Sayfa: 1
- x
Bildirim
mesajınız kopyalandı (ctrl+v) yapıştırmak istediğiniz yere yapıştırabilirsiniz.