'Sükût gibi Münzevî, Çığlık gibi Hür...' (28. sayfa)

Bir kez gelmişsin bu saçma dünyaya
Olanları unutmak çok zor inan bana
Sevdiğin insan bile artık yalan söylüyor
Yaşadığın anılar acı vermeye başlıyor
Bir köprüden geçiyorum
Mutlu gibiyim sanki
Geride bir kent bıraktım bir de sevgili
Rüya mı bu, gerçek mi inan anlamıyorum
Bu şehir beni içine çekiyor
Kendimi alamıyorum
Olanlar yetmez gibi bir de mesaj geliyor
'Mutluluklar, hoşçakal'
Birer birer zırvalanıyor
İyice dağıtmak için biraz daha içiyorum
Sonra oturmuş mal gibi zırıl zırıl ağlıyorum
Gidiyorum buralardan, dönüyorum durmadan
Uyan artık uyan, bitti rüya
Seviyorum sormadan, öpüyorum kasmadan
Dayan artık dayan, bitti rüya
Bir kez gelmişsin bu saçma dünyaya
Olanları unutmak çok zor inan bana
Yazdığın satırlar bile artık yalan söylüyor
Söylediğin sözler acı vermeye başlıyor
Bir köprüyü yakıyorum mutlu gibiyim sanki
Geride bir kent bıraktım bir de sevgili
Doğru mu, yanlış mı inan umursamıyorum
Bu şehir beni esir ediyor kendimi alamıyorum
İnanmazsın bir rüya hayatımı değiştiriyor
O mesajı unutmam için bana bir şans veriyor
Rüyaysa bu gerçekten artık uyanmak istiyorum
Mutluluk bile acı veriyor
Çünkü sonu var biliyorum